از موسی بن جعفر(علیه‌السلام) روایت شده به سماعه فرمود: ای سماعه هروقت برای تو، نزد خدا حاجتی پیش آید بگو:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَعَلِيٍّ، فَإِنَّ لَهُما عِنْدَكَ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ، وَقَدْراً مِنَ الْقَدْرِ، فَبِحَقِّ ذٰلِكَ الشَّأْنِ وَبِحَقِّ ذٰلِكَ الْقَدْرِ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَفْعَلَ بِي كَذا وَكَذا.
خدایا از تو می‌خواهم به‌حق محمّد و علی، به درستی که برای آن‌ها نزد تو شأنی از شأنها و مقامی از مقام‌هاست، پس به‌حق آن شأن و به‌حق آن مقام، اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و با من چنین و چنان کنی.
به درستی که وقتی روز قیامت شود، فرشته مقرّبی و پیامبر مرسلی و مؤمن امتحان شده‌ای نماند، مگر آن‌که در آن روز، نیازمند به محمّد و علی است.
فقیر گوید: ابن ابی الحدید از امیرمؤمنان(علیه‌السلام) نقل کرده: وقتی از رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) درخواست کردم برایم به مغفرت دعا کند، فرمود: دعا می‌کنم؛ پس برخاست و نماز خواند و دست به دعا برداشت، به دعایش گوش دادم، شنیدم می‌گوید: «اللّٰهُمَّ بِحَقِّ عَلِیٍّ عِنْدَکَ اغْفِرْ لِعَلِیٍّ؛ خدایا به‌حق على نزد تو بیامرز على را»؛
من عرضه داشتم: یا رسول الله؛ این چه دعایی بود؟ فرمود: آیا نزد خدا گرامی‌تر از تو هست که من او را نزد حضرتش شفیع خود کنم؟