- الشورى - جزء بيست و پنجم - سوره شوري

حم ١ عسق ٢ كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ٣ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ ٤ تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ٥ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ ٦ وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ ٧ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ٨ أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ٩ وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ ١٠

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

حاء، میم‌ (١) عَین، سین، قاف‌ (٢) [وحی سنّت دیرینۀ حق برای هدایت انسان‌هاست،] این‌گونه خداوندِ توانای شکست‌ناپذیرِ حکیم به‌سوی تو و پیامبرانی که پیش از تو بودند وحی می‌کند‌ (٣) آنچه در آسمان‌ها و زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی اوست، و او بلندمرتبه و بزرگ است‌ (٤) نزدیک است آسمان‌ها از فرازشان [به سبب عظمت وحی و اثر شگفت‌انگیزش] بشکافند، فرشتگان [با توجه به وحی و آثارش در نظام هستی و زندگی انسان‌ها همواره] پروردگارشان را همراه با ستایش [با تسبیح‌گفتن از هر عیب و نقصی] منزه و پاک می‌دارند، و برای کسانی که در زمین هستند [و با تکیه به وحی زندگی خود را سامان می‌دهند] طلب آمرزش می‌کنند، آگاه باشید! که یقیناً خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (٥) [ولایت و سرپرستی بر همۀ هستی و همۀ انسان‌ها فقط و فقط مخصوص خداست،] کسانی که به‌جای خداوند، معبودان [باطل] را [به عنوان] سرپرستان خود انتخاب کرده‌اند، خداوند مراقب [همۀ نیات و عقاید و اعمال] آنان است [تا به حسابشان برسد]، و تو کارگزارشان نیستی [که بتوانی آنان را مجبور به قبول هدایت کنی، وظیفه‌ات رساندن پیام خدا به مردم است]‌ (٦) به این صورت [که می‌بینی] قرآنی شیوا و رسا به تو وحی کردیم تا [در این ابتدای کار، مردم] مکه و کسانی را که پیرامونش هستند هشدار دهی، و [آنان را] از روز اجتماع [همۀ انسان‌ها در صحرای محشر] که در [وقوع] آن هیچ تردیدی نیست بترسانی، [روزی که] گروهی در بهشتند و گروهی در آتش سوزان‌ (٧) اگر خداوند می‌خواست [همۀ] انسان‌ها را [از روی جبر بر محور دین] امت واحدی قرار می‌داد، ولی [هدایت اجباری فاقد ارزش است،] هرکه را بخواهد [درصورتی‌که به آیات حق ستم نکرده باشد] در رحمت خود درمی‌آورد، و ستمکاران را هیچ دوست و مددکاری [که از عذاب نجاتشان دهد] نیست‌ (٨) آیا به‌جای او اولیا و سرپرستانی [برای خود] انتخاب کرده‌اند؟ درحالی‌که ولی و سرپرست [واقعی] فقط خداست، و تنها اوست که مردگان را زنده می‌کند، و فقط اوست که بر هر کاری تواناست‌ (٩) هر آنچه [از موضوعات و مسائل] که در آن دچار اختلاف شدید داوری‌اش [برای رفع اختلاف] با خداست [؛ خدایی که بر شما ولایت دارد، ای پیامبر! به مردم اِعلام کن:] این است خداوند، مالک و مدبّرِ امور من، بر او توکل کردم، و [با توجه و اخلاص] به او روی می‌آورم‌ (١٠)