- النبإ - جزء سي ام - سوره نبأ

عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ ١ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ٢ الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ٣ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ٤ ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ٥ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ٦ وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ٧ وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ٨ وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ٩ وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ١٠ وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ١١ وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ١٢ وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ١٣ وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ١٤ لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ١٥ وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ١٦ إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ١٧ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ١٨ وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا ١٩ وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ٢٠ إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ٢١ لِلطَّاغِينَ مَآبًا ٢٢ لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ٢٣ لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ٢٤ إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ٢٥ جَزَاءً وِفَاقًا ٢٦ إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ٢٧ وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ٢٨ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ٢٩ فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ٣٠

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

[مردم] دربارۀ چه چیزی از یکدیگر می‌پرسند؟ (١) از آن خبر بزرگ [می‌پرسند]؟ (٢) همان خبری که دربارۀ [وقوع یا عدم وقوع] آن با یکدیگر اختلاف دارند‌ (٣) نه، [اختلافشان بی‌مورد است،] مسلماً [به حتمی‌بودنِ وقوعش] آگاه می‌شوند‌ (٤) آری باز هم [اختلافشان بی‌مورد است،] یقیناً [به حتمی‌بودنِ وقوعش] آگاه می‌شوند‌ (٥) آیا زمین را بستر آرامش قرار نداده‌ایم؟ (٦) و کوه‌ها را میخ‌هایی [برای حفظ آن از متلاشی‌شدن]؟ (٧) و شما را به‌صورت دو جنس [مرد و زن] آفریدیم‌ (٨) و خوابتان را سبب راحت و آرامش ساختیم (٩) و شب را پوشش‌ (١٠) و روز را [عرصۀ] تأمین معیشت قرار دادیم‌ (١١) و بر فرازتان هفت [آسمانِ] استوار بنا کردیم‌ (١٢) و چراغی فروزان و حرارت‌بخش پدید آوردیم‌ (١٣) و از ابرهای متراکم باران‌زا آبی ریزان فرستادیم‌ (١٤) تا به‌وسیلۀ آن دانه و گیاه برویانیم‌ (١٥) و باغ‌هایی [از درختان] انبوه و به هم پیچیده [بیرون آوردیم]‌ (١٦) یقیناً روز جداسازی [مؤمنان از کافران] وعده‌گاه است‌ (١٧) روزی که در صور دمیده شود، و شما گروه‌گروه [به عرصۀ محشر] می‌آیید‌ (١٨) و آسمان را می‌گشایند، پس [برای عبور مؤمنان به‌سوی بهشت و کافران به طرف دوزخ،] به‌صورت درهایی [باز] می‌گردد‌ (١٩) و کوه‌ها را [از جای خود] روان می‌کنند، پس مانند سراب می‌شوند‌ (٢٠) بی‌تردید دوزخ کمین‌گاه است‌ (٢١) بازگشت‌گاهی است برای طغیان‌گران‌ (٢٢) سالیانی پی‌درپی و پایان‌ناپذیر در آن ماندگارند‌ (٢٣) در آن‌جا نه سردی و خنکی می‌چشند، و نه آشامیدنی [لذت‌بخشی]‌ (٢٤) جز آبِ بسیار داغ، و چرکاب و خونابه (٢٥) کیفری [است] هماهنگ [با عقاید و اخلاق و اعمالشان] (٢٦) اینان انتظار هیچ حسابی را [در مورد خود] نداشتند‌ (٢٧) و [بر این اساس] آیات ما را به شدت انکار کردند (٢٨) ما همه‌چیز را برشمرده و ضبط کرده‌ایم‌ (٢٩) پس [از حسابرسی اعمالِ ضبط‌شده به آنان گوییم: به ناچار نتیجۀ اعمالتان را] بچشید! که هرگز جز عذاب بر شما نیفزاییم‌ (٣٠)