- المطففين - جزء سي ام - سوره مطففين - سوره انشقاق

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ٣٥ هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ٣٦

إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ١ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ٢ وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ٣ وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ٤ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ٥ يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ٦ فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ٧ فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ٨ وَيَنْقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا ٩ وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ١٠ فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ١١ وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا ١٢ إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ١٣ إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ ١٤ بَلَىٰ إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ١٥ فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ١٦ وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ١٧ وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ١٨ لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ١٩ فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ٢٠ وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ۩ سجده مستحب

٢١ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ ٢٢ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ٢٣ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ٢٤ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ٢٥

بر تخت‌های آراسته و زینت‌شده تکیه داده می‌نگرند (٣٥) که آیا کافران به کیفر آنچه همواره انجام می‌دادند رسیده‌اند؟! (٣٦)

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

هنگامی که آسمان بشکافد (١) و [فرمان] پروردگارش را اطاعت کند، و شایسته است که چنین باشد (٢) و زمانی که زمین را بگسترانند (٣) و آنچه را در درون دارد بیرون اندازد، و کاملاً تخلیه شود (٤) و [فرمان] پروردگارش را اطاعت کند، و شایسته است که چنین باشد (٥) ای انسان! تو با کوششی طاقت‌فرسا در حرکت به‌سوی پروردگارت هستی و در نهایت به لقایش می‌رسی‌ (٦) پس کسی که نامۀ اعمالش را به دست راستش دهند (٧) با حسابگری آسانی به حسابش بپردازند (٨) و خوش‌حال به‌سوی اهلش [که در بهشتند] بازگردد (٩) و کسی که نامۀ اعمالش را از پشت سرش به او دهند (١٠) همواره [با حالتی اندوهبار] نابودی [خود] را درخواست می‌کند (١١) و به آتشی افروخته درآید (١٢) چون در دنیا میان خانواده‌اش [به سبب بی‌دینی و ثروت غرورآورش] همواره شاد بود (١٣) او می‌پنداشت که هرگز [پس از مرگش به حیات دوباره] بازنمی‌گردد (١٤) آری [بازگشتش مقرر شده بود]، یقیناً پروردگارش به همه امورش [از حیات و مرگش و دوباره زنده شدنش] بیناست (١٥) سوگند به سرخی کنار افق [هنگام غروب خورشید]! (١٦) سوگند به شب و آنچه را [از موجودات پراکنده در خانه‌ها و لانه‌ها] جمع می‌کند! (١٧) سوگند به ماه! چون بَدر کامل می‌شود (١٨) که شما بی‌تردید از مرحله‌ای به مرحلۀ دیگر انتقال می‌یابید [؛ از حیات به مرگ، از مرگ به برزخ، از برزخ به قیامت، و از قیامت به جنّت یا دوزخ] (١٩) پس اینان را چه شده که ایمان نمی‌آورند؟ (٢٠) چون قرآن را بر آنان بخوانند به پرستش خداوند روی نمی‌آورند، (٢١) بلکه کافران همواره به انکار [آن] می‌پردازند، (٢٢) خداوند به آنچه [از نفاق، کینه، حسد، بخل و خشم] در دلِ خود جمع می‌کنند داناتر است‌ (٢٣) پس آنان را به عذابی دردناک خبر ده‌ (٢٤) ولی برای مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند پاداشی جاودانه و بی‌منّت است‌ (٢٥)