لطفا منتظر باشید
المائدة 
سوره انعام 
الاعراف 
هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا ۗ قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ ١٥٨ إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ ۚ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ١٥٩ مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ۖ وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ١٦٠ قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ١٦١ قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ١٦٢ لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ ١٦٣ قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ ۚ وَلَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلَّا عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ ١٦٤ وَهُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ الْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ ۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ ١٦٥
آیا [برای ایمان‌آوردن به قرآن] جز این [مسائل را به عنوان محرّکِ ایمان‌آوردن] انتظار دارندکه فرشتگان به‌سویشان آیند، یا پروردگارت [آشکارا] تجلی کند، یا برخی از نشانه‌های پروردگارت [مانند قیامت، هم‌اکنون] تحقق یابد؟! [معلوم است که با بهانه‌کردنِ این خواسته‌ها می‌خواهند از ایمان به قرآن همواره رویگردان باشند.] روزی که برخی از نشانه‌های پروردگارت [چون قیامت وآثارش] ظاهر شود ایمان‌آوردنِ کسی که پیش از آن ایمان نیاورده، یا در حال ایمان‌داشتن عمل شایسته‌ای انجام نداده سودی نخواهد داشت، بگو: [با این بهانه‌تراشی‌ها] منتظر [عذاب] باشید، ما هم منتظریم [که به عذاب دچار شوید]‌ (١٥٨) بی‌تردید کسانی که دینشان را بخش‌بخش کردند [تا به بخشی که مطابق میلشان باشد عمل کنند و بخش دیگر را واگذارند]، و در نتیجه گروه‌گروه شدند تو را هیچ پیوند و کاری با آنان نیست [؛ زیرا از امت تو به حساب نمی‌آیند،] کار آنان فقط با خداست، آن‌گاه به اعمالی که همواره انجام می‌دادند آگاهشان می‌کند‌ (١٥٩) آنان که کارِ نیک [به پیشگاه خداوند] بیاورند پاداششان ده برابر است، و آنان‌که کارِ بد بیاورند جز به مانند آن مجازات نشوند و مورد ستم قرار نمی‌گیرند‌ (١٦٠) بگو: مسلّماً پروردگارم مرا به‌سوی راه مستقیم هدایت کرده؛ [راه مستقیمی] که دین ثابت و استوار است؛ همان دین ابراهیمِ یکتاپرست؛ که از مشرکان نبود‌ (١٦١) بگو: نمازم، عبادتم، زندگی‌ام و مرگم فقط برای خداوند یکتا پروردگار جهانیان است‌ (١٦٢) او را شریکی نیست، به این [یگانه‌دانستنِ او] مأمورم، و نخستین کسی بین شما می‌باشم که تسلیم خداوندم‌ (١٦٣) بگو: آیا جز خدای یکتا پروردگار و مدبّری بطلبم؟ درحالی‌که او پروردگار و مدبّر همۀ امور است، و هیچ‌کس جز به زیان خود [عمل زشتی] مرتکب نمی‌شود، و هیچ سنگین‌باری، بارِ گناه دیگری را [به دوش خود] برنمی‌دارد، سپس بازگشت همۀ شما به‌سوی پروردگارتان خواهد بود، نهایتاً شما را به [حقانیت] آنچه دربارۀ آن اختلاف می‌کردید آگاه می‌کند‌ (١٦٤) او کسی است که شما را در زمین جانشین [نسل‌های گذشته] قرار داد، و [مرتبۀ معنوی و مادّی] برخی از شما را بر بعضی دیگر به درجاتی بالا برد تا شما را در آنچه عطایتان کرده بیازماید، مسلّماً پروردگارت زودکیفر، و یقیناً بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (١٦٥)