اما کافرانی که آیات ما و لقای آخرت را انکار کردهاند احضارشوندگان در عذابند (١٦) خداوند را هنگامی که وارد شب میشوید، و چون به صبح درمیآیید [به پاکی از هر عیب و نقصی] ستایش کنید [تا پیوسته توجه قلبی به این حقیقت داشته باشید] (١٧) همۀ ستایشها در آسمانها و زمین ویژۀ اوست، و شب و هنگامی که وارد ظهر میشوید [نیز خداوند را با تسبیحگفتن از هر عیب و نقصی پاک و منزّه بدارید] (١٨) [خداوندی که] زنده را از مرده، و مرده را از زنده پدید میآورد، و زمین را پس از مردنش حیات میبخشد، و [شما را نیز] اینگونه [از قبرها زنده] بیرونتان میآورند (١٩) از نشانههای [قدرت و ربوبیت] او این است که شما را از خاکی [مرده و بیجان] آفرید، اکنون بشرهایی هستید که [در جایجای زمین] پراکندهاید (٢٠) و از دیگر نشانههای [قدرت و ربوبیت] او این است که برای شما از جنس خودتان همسرانی آفرید تا در کنارشان آرامش یابید، و در بین شما [درحالیکه پیش از ازدواج با یکدیگر بیگانه بودید] محبت و مهرورزی قرار داد، یقیناً در این [کارِ شگفتانگیز] نشانههایی است برای مردمی که اهل اندیشهاند (٢١) و از نشانههای [قدرت و ربوبیت] او آفرینش آسمانها و زمین، و اختلاف زبانها و رنگهای شماست، بیتردید در این [امور] نشانههایی است برای دانایان (٢٢) و از نشانههای [قدرت و ربوبیت] او خوابِ شما، و جستوجویتان از احسان و روزی خدا [برای تأمین زندگی] در شب و روز است، بیگمان در این [حقایق] نشانههایی است برای مردمی که گوش شنوا دارند (٢٣) و از نشانههای [قدرت و ربوبیت] اوست که برقِ [جهنده از ابرها] را مایۀ ترس [از صاعقه]، و امید [به آمدن باران] به شما نشان میدهد، و از آسمان، آبی میفرستد که بهوسیلۀ آن زمین را پس از مردنش زنده میکند، بیگمان در این [شگفتیهای آفرینش] نشانههایی است برای مردمی که تعقل میکنند (٢٤) « 406 »