و در زمین کوههایی استوار افکند تا شما را [در حال گردشِ وضعی و انتقالی] نلرزاند، و نهرها و راههایی را [پدید آورد] تا [به مقاصدتان] راه یابید (١٥) و [برای اینکه در عبور از بیابانها و کوهها سرگردان نشوید] نشانهها [قرار داد]، و آنان بهوسیلۀ ستارگان راهیابی میکنند (١٦) [بر این اساس،] آیا کسی که [همۀ مخلوقات را] میآفریند مانند کسی است که [هیچ چیز] نمیآفریند، [پس بُتپرستی شما بر پایه چه دلیلی است؟] آیا هشیار نمیشوید؟ (١٧) اگر در مقام شمردن نعمتهای خدا برآیید نمیتوانید آنها را بشمارید، بیگمان خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (١٨) خداوند آنچه را پنهان انجام میدهید، و آنچه را آشکارا عمل میکنید میداند (١٩) معبودهایی را که بهجای خداوند میخوانید [نه اینکه] چیزی را نمیآفرینند، بلکه [خودشان] آفریده شدهاند (٢٠) [آنها] مردگانی بدون [سابقۀ روحِ] حیاتند، و نمیدانند [پرستندگانشان] چه زمانی برانگیخته میشوند (٢١) معبودتان معبودی یگانه است، پس کسانی که به آخرت ایمان ندارند دلهایشان منکر [حق] است، و [مردمی] مستکبرند (٢٢) البته خداوند آنچه را پنهان انجام میدهند، و آنچه را آشکارا عمل میکنند میداند، مسلّماً خداوند مستکبران را دوست ندارد (٢٣) چون به آنان گویند: پروردگارتان چه نازل کرده است؟ میگویند: [این قرآن] افسانههای دروغینِ پیشینیان [است]! (٢٤) [نهایتاً] روز قیامت بار گناهانشان را بهطورکامل، و بخشی از بارِ گناهانِ کسانی که از روی جهل و بیدانشی گمراهشان میکنند به دوش میکشند، بدانید بد باری است که به دوش میکشند! (٢٥) پیشینیان آنها [به همین صورت] نیرنگ زدند [تا حق را نابود کنند،]پس خداوند بنیانشان را از پایه و اساس برکند، و سقف خانههایشان از بالای سرشان بر آنان فروریخت، و از جایی که نفهمیدند عذاب به سراغشان آمد (٢٦) « 269 »