قرآن کریم آنلاین با ترجمه فارسی - متن و صوت - الأنبياء - جزء هفدهم - سوره انبياء

قرآن کریم بصورت آنلاین با ترجمه استاد انصاریان و 100 ترجمه دیگر به همراه صوت قراء بزرگ جهان اسلام

جستجو

صفحه بعدي

صفحه قبلي انتهاي قرآن

ابتداي قرآن

نام سوره:

شماره آيه:

جزء :

صفحه :

قرائت :

تکرار قرائت :

ترجمه گویا :

title

ترجمه :

سایز :

فونت :

وَكَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَتْ تِلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿١٦﴾ لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْوًا لَاتَّخَذْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ كُنَّا فَاعِلِينَ ﴿١٧﴾ بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ ﴿١٨﴾ وَلَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَنْ عِنْدَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ ﴿١٩﴾ يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ ﴿٢٠﴾ أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنْشِرُونَ ﴿٢١﴾ لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿٢٢﴾ لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ ﴿٢٣﴾ أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَٰذَا ذِكْرُ مَنْ مَعِيَ وَذِكْرُ مَنْ قَبْلِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿٢٤﴾

« 323 »

صفحه بعدي

صفحه قبلي

چه‌بسیار شهرهایی که [مردمش] ستمکار بودند، و ما آنان را درهم شکستیم، و بعد از آنان قومی دیگر پدید آوردیم‌ (١١) چون صدمه و آسیب‌رسانی ما [یعنی عذاب] را احساس می‌کردند ناگهان از آن [شهر] می‌گریختند‌ (١٢) [از روی استهزا به آنان گفته می‌شد:] فرار نکنید، و به‌سوی زندگی مرفهی که [مغرورانه] در آن بودید، و نیز به خانه‌هایتان برگردید تا شاید [از طرف نیازمندان] از شما درخواست کمک شود، (١٣) [با دیدن عذاب] گفتند: وای بر ما که مسلّماً ستمکار بودیم!‌ (١٤) همواره گفتارشان [از روی حسرت و اندوه] همین بود، تا آنان را درو کرده، خاموش ساختیم‌ (١٥) ما آسمان و زمین و آنچه را بین آن‌هاست از روی بازیگری [و سرگرمی] نیافریدیم‌ (١٦) اگر می‌خواستیم [بازیگری و] سرگرمی کنیم، چنانچه کنندۀ [این کار] بودیم، آن را از نزدِ ذاتِ خود [برابر با شأنمان] انتخاب می‌کردیم [نه از آسمان و زمین که مملوک ما هستند] (١٧) [بازیگری و سرگرمی هرگز در شأن ما نیست،] بلکه به‌وسیلۀ حق بر باطل می‌کوبیم تا آن را درهم شکند، و بی‌درنگ [باطل] نابود شود، سختی و عذاب بر شما باد! به کیفر آنچه [از اوصاف باطل] که [خداوند را] به آن وصف می‌کنید (١٨) هرکه در آسمان‌ها و زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی اوست، و کسانی [چون فرشتگان] که در پیشگاه [قُرب] اویند از بندگی‌اش تکبّر نمی‌کنند، و خسته و درمانده نمی‌شوند‌ (١٩) شبانه‌روز بی‌‌آن‌که سست شوند او را به پاکی [از هر عیب و نقصی] می‌ستایند‌ (٢٠) آیا معبودانی از [جنس عناصرِ] زمین انتخاب کرده‌اند که [به‌راستی می‌توانند مردگان را] زنده کنند.؟! (٢١) اگر در آسمان و زمین جز خداوند، معبودانی وجود داشت بی‌شک هر دو تباه می‌شدند، پس منزّه است خداوندِ صاحب عرش از اوصاف باطلی که [او را به آن] وصف می‌کنند‌ (٢٢) [خداوند] از آنچه انجام می‌دهد بازخواست نمی‌شود، این یاوه‌گویانند که [در پیشگاه خدا] بازخواست خواهند شد‌ (٢٣) [شگفتا که با روشن‌بودن توحید،] آیا معبودانی به‌جای خدا انتخاب کرده‌اند؟! بگو: دلیل خود را [بر درست‌بودنِ این انتخاب] بیاورید، این [توجه‌دادن به توحید و نفی شرک،] پیام [قرآن] برای امت من، و پیام [کتاب‌های آسمانی برای] امت‌های پیش از من است، [حق نه این است که مشرکان بدون‌دلیل می‌گویند،] بلکه بیشترشان حق را نمی‌شناسند، به این سبب [از آن] رویگردانند‌ (٢٤)

« 323 »