یهود و نصاری گفتند: ما فرزندان خداوند و محبوبان اوییم. بگو: [اگر ادعای شما درست است] پس چرا خداوند شما را به علت گناهانتان عذاب میکند؟ [اینگونه که میگویید نیست،] شما هم بشری از [جنس] مخلوقات خدایید، هرکه را بخواهد میآمرزد، و هرکه را بخواهد عذاب میکند، مالکیت و فرمانروایی آسمانها و زمین و آنچه بین آن دوتاست فقط در سیطرۀ خداست؛ و بازگشت بهسوی اوست (١٨) ای اهل کتاب! مسلّماً پیامبر ما پس از سپریشدنِ روزگاری از انقطاع نبوت، در حالی بهسوی شما آمده که [آنچه را از احکام و معارف الهی به او وحی شده] برای شما بیان میکند، که [روز قیامت در دادگاه حسابرسی] نگویید هیچ مژدهدهنده و بیمرسانی برای ما نیامد، بدونشک مژدهدهنده و بیمرسان بهسویتان آمد، و خداوند بر هر کاری تواناست (١٩) [به یاد آرید] هنگامی که موسی به قومش گفت: ای قومِ من! نعمتهای خدا را بر خود یاد کرده، [قلباً مورد توجه قرار دهید،] آنگاه که در بین شما پیامبرانی قرار داد و بعضی از شما را به پادشاهی رسانید، و آنچه به هیچکس از جهانیانِ [روزگارتان] نداده بود به شما عطا کرد (٢٠) ای قومِ من! به سرزمین مقدسی که خداوند برای شما مقرر کرده درآیید، و [در برابر دشمن و رویارویی با اهل باطل] عقبگرد نکنید! [و تن به فرار ندهید] که از تباهکنندگان [همۀ سرمایۀ وجودی خود] خواهید شد (٢١) گفتند: ای موسی! همانا در آنجا مردمی زورگو و ستمگر هستند، و ما هرگز در آنجا وارد نمیشویم تا آنان از آنجا بیرون روند، اگر از آنجا بیرون روند البته ما وارد خواهیم شد (٢٢) دو مرد از کسانی که خداترس بودند و خداوند به هر دو نعمت [ایمان و شهامت] داده بود گفتند: از این دروازه به آنان یورش برید! چون به آنجا درآیید یقیناً پیروزید، و اگر مؤمن هستید فقط بر خداوند توکل کنید! (٢٣) « 111 »