لطفا منتظر باشید
آل عمران 
سوره نساء 
المائدة 
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا ٦٠ وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُودًا ٦١ فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَاءُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا إِحْسَانًا وَتَوْفِيقًا ٦٢ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُلْ لَهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِيغًا ٦٣ وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا ٦٤ فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا ٦٥
آیا وضع و حال کسانی که ادّعا دارند به آنچه بر تو و پیش از تو نازل شده مؤمن هستند ندانسته‌ای که می‌خواهند [در مورد اختلافشان] داوری را نزد طاغوت [یعنی هر شیطان فریبنده و بت و هر طغیان‌گری] برند؟ درحالی‌که فرمان یافته‌اند به طاغوت کافر باشند، و شیطان [با سوق‌دادنشان به‌سوی طاغوت] می‌خواهد آنان را به گمراهی دوری [که هرگز در آن دسترسی به هدایت ندارند] دچار کند‌ (٦٠) چون به آنان گویند: [برای داوری و آگاه‌شدن به حقایق الهی] به‌سوی آنچه خداوند نازل کرده، و به محضر پیامبر [اسلام] بیایید. منافقان را می‌بینی که به شدت از تو رویگردان می‌شوند‌ (٦١) پس وضع و حالشان چگونه خواهد بود هنگامی که به سبب عمل زشتِ رفت‌وآمدشان با طاغوت حادثۀ ناگواری به آنان برسد؟ سپس درحالی‌که به خداوند سوگند می‌خورند به محضرت می‌آیند که ما [از داوری‌بردن نزد دیگران] نیتی جز صلح و توافق [میان طرفینِ اختلاف] نداشتیم‌ (٦٢) آنان کسانی هستند که خداوند آنچه [از نیت شوم و حسد و نفاق] در دل دارند می‌داند، [با این وضعی که دارند اکنون] از مجازاتشان چشم بپوش و پندشان ده، و با بیانی رسا که در دلشان اثر کند [عواقب کارشان را در دنیا و آخرت] برای آنان بیان کن‌ (٦٣) هیچ پیامبری را نفرستادیم جز آن‌که به خواست خداوند از او اطاعت شود، اگر آنان هنگامی که [با ارتکاب گناه و رفت‌وآمد با طاغوت] به خود ستم کردند نزد تو می‌آمدند و از خداوند درخواست آمرزش می‌کردند، و پیامبر هم برای آنان خواستار آمرزش می‌شد مسلّماً خداوند را بسیار توبه‌پذیر و مهربان می‌یافتند‌ (٦٤) به پروردگارت سوگند! آنان مؤمن [واقعی] نخواهند بود مگر آن‌که تو را در آنچه میان خود اختلاف دارند به داوری بپذیرند، سپس از داوری‌ات در باطنشان هیچ مضیقه و فشاری احساس نکنند و [کاملاً] تسلیم [حکم تو] باشند‌ (٦٥)