- الانسان - جزء بيست و نهم - سوره انسان - سوره مرسلات

وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا ٢٦ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا ٢٧ نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ ۖ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا ٢٨ إِنَّ هَٰذِهِ تَذْكِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا ٢٩ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ٣٠ يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ٣١

وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ١ فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ٢ وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ٣ فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ٤ فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا ٥ عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ٦ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ٧ فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ٨ وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ٩ وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ١٠ وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ١١ لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ ١٢ لِيَوْمِ الْفَصْلِ ١٣ وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ ١٤ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ١٥ أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ ١٦ ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ ١٧ كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ ١٨ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ١٩

پاره‌ای از شب را برای او سجده کن! و او را در شبِ طولانی با تسبیح‌گفتن [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدار‌! (٢٦) بی‌تردید اینان [که گنهکار و ناسپاسند] دنیای زودگذر را دوست دارند، و روز هولناک و سختی را که پیش‌رو دارند وامی‌گذارند‌ (٢٧) ما آنان را آفریدیم و ترکیب اندامشان را استوار نمودیم، و هرگاه بخواهیم مانندشان را چنان‌که شایسته است جایگزین آنان می‌کنیم‌ (٢٨) به‌راستی این [قرآن] مایۀ تذکر و بیداری است، پس هرکس [سعادت دنیا و آخرت را] بخواهد [با عمل به آن] راهی به‌سوی پروردگار خود پیش گیرد‌ (٢٩) شما [راهِ به‌سوی پروردگار را] نمی‌خواهید مگر این‌که خداوند [برایتان] بخواهد، همانا خداوند همواره دانا و حکیم است‌ (٣٠) هرکس را بخواهد در رحمتش درآورد، و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده است‌ (٣١)

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

سوگند به فرشتگانی که پی‌درپی [برای انجام مأموریت] فرستاده می‌شوند‌! (١) و به فرشتگانی که [برای آوردنِ وحی] در سرعتِ حرکت چون تندبادند‌! (٢) و به فرشتگانی که [صحیفه‌های وحی را] چنان‌که شایسته است می‌گشایند‌! (٣) و به فرشتگانی که جداکنندۀ حق از باطلند‌! (٤) و به فرشتگانی که وحی را [به پیامبران] می‌رسانند! (٥) تا [برای مؤمنان] حجت و [برای کافران] هشدار باشد‌ (٦) [آری به این حقایق سوگند] که آنچه [از قیامت و امورش] به شما وعده می‌دهند حتماً واقع‌شدنی است‌ (٧) آن‌گاه که نور ستارگان از بین برود‌ (٨) و زمانی که آسمان بشکافد (٩) و وقتی که کوه‌ها از بیخ‌وبُن کنده شوند (١٠) و هنگامی که وقتِ [حضور] پیامبران [در عرصۀ محشر برای گواهی‌دادن بر اعمال امت‌ها] مشخص گردد‌ (١١) [این امور] برای چه روزی به تأخیر افتاده؟ (١٢) برای روز داوری [بین مردم، و جداسازی حق از باطل]‌ (١٣) توچه می‌دانی روز داوری چیست؟ (١٤) در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (١٥) آیا پیشینیان را [به خاطر انکارشان] هلاک نکردیم؟ (١٦) سپس به دنبال آنان پسینیان را نیز [به همان سبب] هلاک می‌کنیم‌ (١٧) این‌گونه با گنه‌پیشگان رفتار می‌کنیم‌ (١٨) در آن روز وای بر انکار‌کنندگان‌! (١٩)