- النبإ - جزء سي ام - سوره نبأ - سوره نازعات

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ٣١ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ٣٢ وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ٣٣ وَكَأْسًا دِهَاقًا ٣٤ لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ٣٥ جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ٣٦ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ٣٧ يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ٣٨ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا ٣٩ إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا ٤٠

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ١ وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ٢ وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ٣ فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ٤ فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ٥ يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ٦ تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ٧ قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ٨ أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ٩ يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ١٠ أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ١١ قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ١٢ فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ١٣ فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ١٤ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ١٥

یقیناً برای کسانی که [از خداوند اطاعت کرده، از محرّماتش] پرهیز داشتند کامیابی بزرگی است: (٣١) باغ‌هایی ویژه، و تاکستان‌هایی مخصوص‌ (٣٢) و حوریانی نو‌رسیده و همسال (٣٣) و جام‌هایی لبریز [از بادۀ طَهور]‌ (٣٤) در آن‌جا نه [سخن] بیهوده‌ای می‌شنوند، و نه دروغی‌ (٣٥) پاداشی است از سوی پروردگارت، و عطایی کافی [که تأمین‌کنندۀ همۀ خواسته‌های بهشتیان است]‌ (٣٦) [همان] پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن‌هاست، آن مهربانی که هیچ‌کس اختیار چون و چرا با او را [دربارۀ قیامت و شفاعت و بهشتیان و دوزخیان] ندارد‌ (٣٧) روزی که روح و فرشتگان در یک صف [برای انجام مأموریت] می‌ایستند، و سخن نمی‌گویند مگر کسی که خداوند مهربان به او اجازه دهد، او هم [پس از اجازه،] سخنِ حق و درست خواهد گفت‌ (٣٨) آن روز، روزی [به تمام معنا] حق است؛ بنابراین هرکه بخواهد راه بازگشتی به‌سوی پروردگارش انتخاب کند، [تا در آن روز به خیر و سعادت برسد] (٣٩) ما شما را در مورد عذابی نزدیک هشدار دادیم، [عذابِ] آن روزی که انسان آنچه را پیش فرستاده با دقت بنگرد، و کافر همواره می‌گوید: ای‌کاش خاک بودم، [و آفریده نمی‌شدم تا این روز هولناک را ببینم!] (٤٠)

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

سوگند به فرشتگانی که [روح بدکاران را از بدن‌هایشان] به شدت برمی‌کَنند! (١) و به فرشتگان پُرنشاطی که [روح مؤمنان را به آرامی] می‌ستانند! (٢) و به فرشتگانی که [برای انجام مأموریت] به‌سرعت در حرکتند‌! (٣) و به فرشتگانی که با جنب‌وجوشی ویژه [برای رسیدن به ارزش‌ها] بر یکدیگر پیشی می‌گیرند! (٤) و به فرشتگانی که [به فرمان خداوند] امور [آفرینش] را تدبیر می‌کنند (٥) [که همۀ شما برانگیخته می‌شوید،] روزی که لرزاننده [همه‌چیز را] بلرزاند (٦) درحالی‌که [لرزانندۀ] دیگری به دنبال آن درآید‌ (٧) در آن روز دل‌هایی به شدت مضطرب گردد‌ (٨) چشمان [صاحبان] آن دل‌ها [از ترس اوضاع قیامت] فرو می‌افتد (٩) [این منکران اکنون که در دنیا هستند] می‌گویند: آیا ما را [پس از مرگ] به همان حیاتی که در دنیا داشتیم بازمی‌گردانند؟ (١٠) [شگفتا!] آیا وقتی استخوان‌های پوسیده و ریزریز شدیم [به زندگی دوباره برمی‌گردیم]؟! (١١) [از روی تمسخر] می‌گویند: بازگشت دوباره در آن زمان بازگشتی زیان‌بار است (١٢) [آری بازتان می‌گردانند،] و آن بازگشت فقط با یک بانگ عظیم و حیات‌بخش است [و بس]‌ (١٣) ناگهان همه بر زمین صاف و هموار [قیامت] حاضر می‌شوند‌ (١٤) آیا سرگذشت موسی به تو رسیده است؟ (١٥)