- الحاقة - جزء بيست و نهم - سوره حاقه - سوره معارج

فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ٣٥ وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ٣٦ لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ٣٧ فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ٣٨ وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ٣٩ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ٤٠ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ ٤١ وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ٤٢ تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ٤٣ وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ٤٤ لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ٤٥ ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ٤٦ فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ٤٧ وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ ٤٨ وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ ٤٩ وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ٥٠ وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ٥١ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٥٢

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ١ لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ ٢ مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ ٣ تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ ٤ فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا ٥ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا ٦ وَنَرَاهُ قَرِيبًا ٧ يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ ٨ وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ٩ وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا ١٠

پس امروز او را در این‌جا یار مهربانِ حمایتگری نیست‌ (٣٥) و نه طعامی مگر چرک و خونابۀ بدن‌های اهل دوزخ (٣٦) که آن را جز خطاکاران نمی‌خورند‌ (٣٧) پس سوگند می‌خورم به آنچه [از محسوسات] می‌بینید‌! (٣٨) و آنچه [از غیر محسوسات] نمی‌بینید‌! (٣٩) بی‌تردید این [قرآن که وحی خداست] گفتار [راستینِ] فرستاده‌ای بزرگوار [برای هدایت شما] است‌ (٤٠) مسلّماً گفتار یک شاعر نیست، [ولی] جز اندکی ایمان نمی‌آورید‌ (٤١) و گفتارکاهنی هم نیست، [اما] اندکی متذکر [و بیدار] می‌شوید‌ (٤٢) [بلکه] نازل‌شدۀ از سوی پروردگار جهانیان است‌ (٤٣) اگر [این رسولِ بزرگوار] پاره‌ای از گفته‌های ساختگی را به ما نسبت می‌داد‌ (٤٤) یقیناً او را با قدرت می‌گرفتیم‌ (٤٥) سپس رگِ قلبش را قطع می‌کردیم‌ (٤٦) در آن صورت هیچ‌کدام از شما مانع از [عذاب] او نبود‌ید (٤٧) به‌راستی این [قرآن] وسیلۀ تذکر [و بیداری] برای پرهیزگاران است‌ (٤٨) ما یقیناً می‌دانیم که برخی از شما انکارکنندگانِ [آن] هستید‌ (٤٩) بی‌تردید این [انکار] برای منکران مایۀ افسوس است‌ (٥٠) مسلّماً این [قرآن] حقیقتی یقینی است‌ (٥١) پس به نام پروردگار بزرگت او را با تسبیح‌گفتن [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدار‌ (٥٢)

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

درخواست‌کننده‌ای عذاب شدید واقع‌شدنی را درخواست کرد‌ (١) این عذاب ویژۀ کافران است، و آن را بازدارنده‌ای نیست‌ (٢) [این عذاب که کیفر کفر کافران می‌باشد] از سوی خداوندِ صاحبِ درجات است‌ (٣) فرشتگان و روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار‌سال است به‌سوی او بالا می‌روند‌ (٤) پس [در برابر آزار دشمنان] شکیبایی کن؛ شکیباییِ نیکویی‌! (٥) کافران قیامت را دور از واقعیت می‌بینند‌ (٦) و ما آن را نزدیک به واقع شدن می‌بینیم‌ (٧) روزی که آسمان چون فلزِ گداخته گردد‌ (٨) و کوه‌ها مانند پشمِ رنگینِ حلاجی شده می‌شود (٩) و هیچ خویشاوندی از [اوضاع و احوالِ] خویشاوند نپرسد‌ (١٠)