پاداششان نزد پروردگارشان بهشتهای پایندهای است که از زیر [درختانش] نهرها جاری است، در آن همواره جاودانهاند، خداوند از آنان خشنود است، آنان هم از خداوند خشنودند، این [پاداش] ویژۀ کسی است که از پروردگارشان هراسانند
(٨)
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
چون زمین را با شدیدترین لرزشش بلرزانند
(١)
و زمین بارهای گرانش را بیرون اندازد
(٢)
و انسان بگوید: زمین را چه شده است؟
(٣)
آن روز زمین اخبارش را گزارش میدهد
(٤)
زیرا پروردگارت به او وحی کرده است
(٥)
در آن روز مردم گروهگروه بازمیگردند تا اعمال [مجسم یافته خود را بهصورت نعمتِ بهشت یا عذابِ دوزخ] نشانشان دهند
(٦)
پس هرکس هموزن ذرّهای نیکی کند، آن را میبیند
(٧)
و [نیز] هرکس هموزن ذرّهای بدی کند، آن را میبیند
(٨)
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
سوگند به اسبان دوندهای که همهمهکنان [بهسوی میدان جهاد] میتازند!
(١)
و به اسبانی که با کوبیدن سُمشان بر سنگها جرقّه میجهانند!
(٢)
و به سواران مجاهدی که هنگام صبح غافلگیرانه [به دشمن] هجوم میبرند!
(٣)
و با آن [هجوم] گرد و غبار فراوانی برمیانگیزند
(٤)
پس [در آن هنگامه] در بین گروهی دشمن درآیند
(٥)
که همانا انسان به پروردگارش بسیار ناسپاس است
(٦)
و البته خودش بر این [ناسپاسی] گواه است
(٧)
و البته او به سبب عشق و دلدادگی به ثروت، به شدت بخیل است
(٨)
آیا نمیداند وقتی آنچه را در گورهاست بیرون میریزند
(٩)