แว่นส่องธรรม การมองด้วยตาทั้งสี่
การตั้งแว่นขยายและการมองดูข้อบกพร่องและความผิดพลาดของผู้อื่น และโพนทะนาและขยายให้เป็นเรื่องใหญ่นั้น เป็นงานของผู้ที่มองไม่เห็นข้อผิดพลาดต่าง ๆ ของตัวเอง และพวกเขาคิดว่าตัวเองสมบูรณ์แบบและไร้ข้อบกพร่องใด ๆ
ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า :
مَنْ أَبْصـَرَ زَلَّتـَهُ صَغُرَتُ عِنْدَهُ زَلَّةُ غـَيْرِهِ
"ผู้ใดมองเห็นความผิดพลาดของตนเอง ความผิดพลาดของผู้อื่นจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเขา" (1)
บางคนจะคุ้นเคยกับการวิจารณ์และการมองความผิดพลาดของคนอื่นๆ
การตั้งแว่นขยายและการมองดูข้อบกพร่องและความผิดพลาดของผู้อื่น และโพนทะนาและขยายให้เป็นเรื่องใหญ่นั้น เป็นงานของผู้ที่มองไม่เห็นข้อผิดพลาดต่าง ๆ ของตัวเอง และพวกเขาคิดว่าตัวเองสมบูรณ์แบบและไร้ข้อบกพร่องใดๆ
ความหลงตนและความพลั้งเผลอ จะเป็นเหตุทำให้คนเรามองว่าตัวเอง "ไร้ความผิดและข้อบกพร่อง"
ความผิดของเราไม่ได้น้อยไปกว่าคนอื่นๆ
ดังนั้นทำไมถึงหมกมุ่นในเรื่องของคนนั้นคนนี้ สาธยายถึงข้อบกพร่องและความผิดพลาดของผู้อื่นและนินทาคนนั้นคนนี้ หรือว่าตัวเราเองบริสุทธิ์และถูกพิทักษ์จากข้อบกพร่องและความผิดพลาดทั้งมวลเหล่านั้น?!
หากเรามองดูคนอื่นๆ ด้วยดวงตาทั้งสี่ (คือตาเนื้อและตาใจ) ดังนั้น เราก็จงมองดูตัวเราเอง มองดูข้อบกพร่องและความผิดพลาดของตัวเราด้วยตาทั้งสี่เถิด
เมื่อนั้นเราจะได้พบเห็นว่าความผิดพลาดของคนอื่น ๆ นั้นมันไม่ได้ใหญ่โตและไม่ควรโพนทะนา
เนื่องจากว่าตัวเราเองก็มีข้อบกพร่องและความผิดพลาดเหมือนกับพวกเขา ดังนั้นจะหลงตัวเองไปทำไม?
แหล่งอ้างอิง :
(1.) ฆุรอรุลหิกัม, เล่มที่ 5, หน้าที่ 362
บทความ : เชคมูฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ
ขอขอบคุณเว็บไซต์ซอฮิบซะมาน
