ذكر مصيبت و روضه خوانی در بیانات مقام معظم رهبری(1)

من خودم الان در ايام ماه محرّم كه نمى توانم روضه بروم، چون آن احساس و عشقى كه در دل هر شيعه هست و دلش مى خواهد در عزادارى شركت كند، لذا من اين را با خواندن «نفس المهموم» حاج شيخ عباس قمى- كه يك كتاب عربى است - اشباع مى كنم؛ اين خودش گريه آور است و براى من كار چند نفر روضه خوان را مى كند. حتماً لازم نيست كه عزادارى به همان شكل سنتىِ روضه خوانى باشد كه اولش چيزى مى خوانند و بعد هم احياناً آخرش دمى مى گيرند و سينه يى مى زنند؛ نه، شرح حال را بيان كنيد؛ مثلاً يك نفر با بيان خوب و لحن محزونى، وضع زندان رفتن حضرت موسى بن جعفر را بيان كند؛ حوادث تلخ زندان را بيان كند؛ بعد شهادت حضرت را بيان كند؛ بعد مراسم تشييع را بيان كند؛ در اين صورت هر كس كه آن جا نشسته باشد، دلش نرم مى شود.
        
در ديدار با اعضاى «گروه ويژه» و «گروه معارف اسلامى» صداى جمهورى اسلامى ايران 13/12/1370