آگاهى امام به نابودى بنى اميه

آيا امام خود به نتيجه كار خود و هدر نرفتن خود معتقد بود يا نه ؟ بلى معتقد بود، به چند دليل :
الف - در جواب شخصى كه ((رياشى )) نقل مى كند:ان هولاء اخافونى و هذه كتب اهل الكوفه و هم قاتلى فاذا فعلوا ذلك و لم يدعوا لله محرما الا انتهكوه بعث الله من يقتلهم حتى يكونوا اذل من فرام المراه ؛اينان براى من ايجاد وحشت كرده اند، و اينها نامه هاى دعوت كوفيان است كه اكنون به قتل من كمر بسته اند، و چون دست به خون من بيالايند و حرامى را نگذارند جز اينكه مرتكب شوند، خداوند كسى را بر انگيزد تا همه را قتل عام كند تا آنجا كه از كهنه رگل زنان بى ارزش تر خواهند شد)) (كامل ابن اثير، جلد 3).
ب - در روز عاشورا خطاب به مردم فرمود: ثم ايم الله لا تلبثون بعدها الا كريثما يركب القرس حتى تدور بكم دور الرحى و تقلق بكم قلق المحور؛ سپس به خدا سوگند، جز زمان اندكى به اندازه زمان سوار شدن بر اسب نمانيد تا اينكه اين آسياب به گردش آيد و شما را در تنگناى محور خويش ‍ گيرد))
ج - در روز عاشورا خطاب به اهل بيت خود فرمود: استعدوا للبلاء و اعلموا ان الله حافظكم و منجيكم من شر الاعداء و يعذب اعاديكم بانواع البلاء
خود را آماده بلا كنيد، و بدانيد كه خداوند حافظ و رهايى بخش شما از دشمنان است ، و دشمنانتان را به انواع بلا كيفر خواهد داد)).
د- به عمر سعد فرمود: ((به خدا، ملك رى نصيب تو نخواهد شد، مى بينم كه بچه هاى كوفه به سرت سنگ مى پرانند، آن طور كه به درخت ميوه سنگ مى زنند))