تربت برتر

احترام تربت حسینی

تربت قبر مطهر امام حسین علیه السلام نشانی از خود امام است؛ از این رو، احترام به آن ضرورت دارد. شهید محراب، آیت اللّه دستغیب در کتاب شریف گناهان کبیره، هتک حرمت به تربت حسینی را از جمله گناهان کبیره می شمارد و چنین می نویسد: «آنچه از خاک اطراف قبر شریف حضرت ابا عبداللّه الحسین علیه السلام تا چهار فرسنگ، به عنوان تبرک یعنی به قصد استشفاء به آن یا سجده کردن بر آن و غیر این از دیگر خواص و آثار آن، برداشته می شود، لزوم احترام به آن و حرام بودن هتک آن نزد همه شیعیان از بدیهیات است و بزرگ بودن گناه اهانت و هتک آن، مورد اتفاق همه است؛ به طوری که یقین می شود از زمان حضرت سجاد علیه السلام تاکنون چنین بوده است. و نیز هتک تربت، هتک صاحب قبر است و کبیره بودن گناه هتک امام علیه السلام ضروری است. بنابراین، انداختن تربت از روی اهانت به آن یا لگدمال کردن یا نجس کردن آن و مانند اینها گناه کبیره است».

سجده بر تربت امام حسین علیه السلام

چند روایت از امامان معصوم درباره فضیلت سجده بر تربت امام حسین علیه السلام نقل شده است. امام صادق علیه السلام تنها بر تربت جدش امام حسین علیه السلام سجده می کرد و می فرمود: «سجده کردن بر تربت امام حسین علیه السلام حجاب های هفت گانه را از بین می برد». شاید یکی از اهداف بلند سجده بر تربت این باشد که نمازگزار هنگام سجده بر آن به یاد فداکاری های امام حسین علیه السلام و دریغ نورزیدن آن حضرت از تقدیم جان خود و عزیزانش در راه خدا، افتد.

هدیه امام رضا علیه السلام

یکی از یاران امام رضا علیه السلام می گوید: آن حضرت برای من از خراسان متاعی فرستاد. هنگامی که آن را باز کردم، در میان آن خاکی بود. از مردی که آن را آورده بود، پرسیدم: «این خاک چیست؟» گفت: «خاک قبر امام حسین علیه السلام است و آن حضرت هر گاه لباس یا هر چیز دیگر را برای هدیه به جایی بفرستد، از آن خاک نیز در میانش قرار می دهد و می فرماید: «این خاک به اذن و اراده خدا از بلاها ایمنی می بخشد».

معجون شفابخش

محمد بن مسلم می گوید: به مدینه رفتم و در آنجا بیمار شدم. امام باقر علیه السلام به وسیله غلام خود، مقداری آشامیدنی برایم فرستاد. غلام گفت: «امام امر فرموده برنگردم تا این دارو را بیاشامی». آن شربت گوارا را نوشیدم. سپس برخاستم و به در خانه آن حضرت رفتم و اجازه خواستم. حضرت پرسید: «بدنت سالم شده، داخل شو»... سپس فرمود: «آن شربت را چگونه یافتی؟» گفتم: «گواهی می دهم که شما اهل بیت رحمتید و تو وصیّ اوصیایی. هنگامی که غلام شربت را آورد توانایی نداشتم که بایستم و چون آن را نوشیدم، چیزی را از آن خوش بوتر، خوشمزه تر و خنک تر نیافتم. هنگامی که غلام گفت: «مولایم فرموده بیا، گفتم با این حال می روم، هر چند جانم برود، ولی چون به راه افتادم، گویا از بندی رها شدم». امام فرمود: «آن شربت از خاک قبر حسین علیه السلام بود و بهترین چیزی است که من به آن شفا می جویم و هیچ چیز را با آن برابر مکن که ما به کودکان و زنان خود می خورانیم و از آن بسیار خیر می بینیم».

هدایت معنوی

شیخ طوسی نقل می کند که موسی بن عبدالعزیز گفت: روزی یوحنا، پزشک نصرانی به من گفت: «آن کسی که مردم در کربلا به زیارتش می روند کیست؟». گفتم: «او امام حسین علیه السلام ، پسر دختر پیغمبر ماست». سپس گفتم: «به من بگو چرا این پرسش را کردی؟» گفت: «شاپور، خادم هارون الرشید شبی مرا خواست و به خانه موسی، یکی از خویشان خلیفه برد. او بی هوش در رختخواب افتاده بود و در پیش رویش طشتی بود که لخته های خون در آن ریخته بود. شاپور از خادم مخصوص موسی حال او را پرسید. خادم گفت: «یک ساعت پیش با ندیمان خود صحبت می کرد. شخصی از بنی هاشم به او گفت: من بیماری شدیدی داشتم که با تربت امام حسین علیه السلام شفا یافتم. موسی گفت: از آن تربت پیش تو مانده است؟ گفت: بلی. پس قدری از آن تربت آوردند و موسی از آن استفاده کرد و بهبود یافت. یوحنا پس از دیدن این کرامات، تا مدتی به زیارت قبر امام حسین علیه السلام می رفت، تا آنکه مسلمان شد.

شفای دردها

شیخ طوسی، دانشمند بزرگ قرن پنجم در کتاب امالی از استادان خود روایت می کند که شخصی می گفت: در مسجد جامع مدینه نماز می گزاردم و دو نفر کنار من بودند. یکی از آنها به دیگری گفت: «تربت حسین علیه السلام شفای هر دردی است. من بیماری ای داشتم که با هیچ دارویی معالجه نمی شد، تا اینکه ناامید شدم. ناگاه پیرزنی از اهل کوفه نزد من آمد و گفت: می خواهی تو را معالجه کنم؟ گفتم: بلی. پس آبی در کاسه ای ریخت و نزد من آورد. وقتی آب را نوشیدم، بهتر شدم؛ گویا که هرگز بیماری ای نداشتم. پس از چند ماه آن زن که سلمه نام داشت، نزد من آمد. گفتم: تو را به خدا قسم! آن دارو چه بود که من با آن بهتر شدم؟ گفت: با یک دانه تسبیح تو را درمان کردم. گفتم: این تسبیح چیست؟ گفت: خاک قبر امام حسین علیه السلام . با بی ادبی به او گفتم: مرا با خاک قبر حسین مداوا می کنی؟ آن زن خشمناک شد و رفت و در همان ساعت بیماری من بازگشت».

قوت چشم

مرحوم آیت اللّه سید نعمت اللّه جزائری، از عالمان بزرگ شیعه می گوید: «وقتی که به زیارت عتبات مقدسه عراق مشرف شدم، از بالای سر هر امام مشتی خاک برداشتم. از پایین پای امام حسین علیه السلام نیز مشتی از تربت آن حضرت برداشتم و آن را بالای همه خاک ها قرار داده، مقداری از آن را به چشم خود کشیدم. پس از آن روز ضعف چشمم برطرف شد و چشمم قوّت گرفت و توانستم مطالعه کنم. پیش از آن بر مقداری از صحیفه سجادیه شرح نوشته بودم که با خوب شدن چشمم آن را تمام کردم و تاکنون هرگاه درد چشم بر من عارض شده، مقداری از آن خاک به چشمم مالیده ام و این دوای من است».

درمان برتر

یکی از شاگردان حضرت آیت اللّه العظمی بهجت، از مراجع تقلید، می گوید: «یکی از دوستانم چند سال پیش مریض شد؛ به گونه ای که در ایران از معالجه او عاجز شدند. وی پیش از آنکه به سوی خارج از کشور حرکت کند، به حضور آیت اللّه بهجت رفت و بیماری اش را برای معظم له مطرح کرد. آیت اللّه بهجت مقداری از تربت امام حسین علیه السلام را برای شفا به او دادند. دوست ما آن را خورد و چند روز بعد به خارج سفر کرد، ولی وقتی پزشکان او را معاینه کردند، دیدند هیچ گونه بیماری ندارد، بنابراین، او را روانه ایران کردند».

آخرین توشه

مرحوم آیت اللّه العظمی حجت رحمه الله یکی از مراجع تقلید پیشین است که در اخلاص، تواضع و ساده زیستی کم نظیر بود. او هنگامی که در آستانه مرگ قرار گرفت، به حاضران گفت: «برای من مقداری تربت سیدالشهدا بیاورید». مقداری تربت را در آب حل کردند و لیوان را به ایشان دادند.آیت اللّه حجت لیوان را نزدیک لب آورد و گفت: «آخرین توشه من از دنیا تربت حسین علیه السلام است». آن گاه آب را نوشید. سپس شهادتین را بر زبان جاری کرد و در حالی که رو به قبله بود، به جوار رحمت حق تعالی پیوست.

تربت حسینی از نگاه معصومان علیهم السلام

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم : «بدانید که اجابت دعا در زیر گنبد حرم او و شفا در تربتش است».
امام صادق علیه السلام : «کام کودکانتان را با تربت حسین بردارید؛ زیرا موجب امنیت آنان است».
امام صادق علیه السلام : «شفای هر دردی در تربت مزار حسین است، و آن بزرگ ترین درمان است».
امام رضا علیه السلام : «[خوردن] هر خاکی، حرام است، غیر از تربت مزار امام حسین علیه السلام که دوای هر دردی است».
امام کاظم علیه السلام : «پیروان ما به چهار چیز نیازمندند و یکی از آنها تسبیحی از تربت مزار امام حسین علیه السلام است».