در عصر امام جواد (ع) عزادارى براى امام حسین (ع) به صورتى آشکار در منازل علویان برگزار مى شد، اما پس از معتصم عباسى دیگر جانشینان وى از اقامه عزادارى و حتى از زیارت قبور امامان و شهیدان کربلا به شدت جلوگیرى کردند.
امام هادى (ع) در محیطى خفقان آور زندگى مى کرد. متوکل عباسى - حاکم وقت - دشمنى خاصى با امام و شیعیان آن حضرت داشت. وى به اندازه اى در زشتکارى پیش رفت که قبر امام حسین (ع) را ویران ساخت و آثار آن را از میان برد. (1)
ابوالفرج اصفهانى مى گوید: «متوکل نسبت به خاندان ابوطالب بسیار سخت گیر بود و به شدت از رفتار و اعمال علویان مراقبت مى کرد، بغض و کینه فراوانى از ایشان در سینه داشت و بر این اساس تهمتهاى ناروایى به آنان نسبت مى داد. سخت گیرى متوکل به جایى رسید که هیچ یک از خلفاى پیش به اندازه وى تندروى نکرده بودند. به دستور وى قبر امام حسین (ع) را تخریب کردند به طورى که هیچ آثارى از آن بر جاى نماند. وى پایگاههایى در مسیر قبر آن حضرت ساخته بود تا هر کسى را که به زیارت آن حضرت مى رود دستگیر و مجازات نمایند». (2)
این وضعیت تا عصر امامت امام حسن عسکرى استمرار داشت اما شیعیان و علویان هرگز ترس به خود راه ندادند و همواره در طول تاریخ با ستمگران اموى و عباسى مبارزه کردند خواه از راه مبارزه مثبت و یا منفى؛ از راه زیارت قبور و نفرین بر کشندگان آنان، یا از راه عزادارى و گریه بر مظلومیت شهیدان بویژه شهداى کربلا.
پی نوشت:
(۱۷) - کامل ابن اثیر، ج ۵، ص ۲۸۷ ذکر ما فعله المتوکل لمشهد الحسین بن على ابن ابیطالب (ع) و زندگى
(۱۸) - مقاتل الطالبین، ص ۴۷۸، ذکر ایام متوکل جعفر بن محمد المعتصم.تحلیل
منبع : سبطین
