امام حسین علیه السلام در طول مسیر به آیاتى استناد فرموده اند که عبارتند از:
۱) آیه اول: آیه ۳۳ سوره احزاب: همینکه نماینده یزید در مدینه تصمیم گرفت از امام حسین علیه السلام براى یزید بعیت بگیرد امام فرمود: واى بر تو، تو پلید هستى و ما خانواده اى هستیم که خداوند در شأن ما فرموده است:
«همانا خداوند مى خواهد که از شما اهل بیت هر پلیدى (احتمالى، شک و شبهه اى) را بزداید و شما را چنانکه باید و شاید پاکیزه بدارد».
۲) آیه دوم: آیه ۸۸ سوره هود: امام حسین علیه السلام در پایان وصیت نامه اى که قبل از حرکت به کربلا نوشتند به این آیه استناد کردند:
«توفیق من جز به (اراده) خداوند نیست که بر او توکل کرده ام به او روى آورده ام».
۳) آیه سوم: آیه ۲۱ سوره قصص: همین که براى فرار از بیعت با یزید (در ۲۸ رجب) از مدینه به سوى مکه خارج شدند این آیه را تلاوت فرمودند:
«آن گاه که (موسى) از آنجا ترسان و نگران بیرون شد گفت: پروردگارا! مرا از قوم ستمکار نجات بده».
۴) آیه چهارم: آیه ۷۸ سوره نساء: شیخ مفید مى گوید: هنگامى که امام حسین علیه السلام به سوى مدینه رهسپار شد گروه هایى از جن و فرشته براى یارى آن حضرت حاضر شدند اما امام آیات زیر را تلاوت فرمودند:
«هر کجا که باشید ولو در برج هاى استوار سربه فلک کشیده مرگ شما را فرامى گیرد» و «کسانى که کشته شدند در سرنوشتشان نوشته شده بود (با پاى خویش) به قتلگاه خود رهسپار مى شدند».
۵) آیه پنجم: آیه ۲۲ سوره قصص: هنگامى که امام حسین علیه السلام شب جمعه سوم شعبان (قبل از حرکت به کربلا) وارد مکه شدند این آیه را تلاوت فرمود:
«چون روبه سوى مدین نهاد، گفت: باشد که پروردگارم مرا به راه راست راهنمایى کند»
۶) آیه ششم: آیه ۵۴ سوره توبه: امام هنگامى که با ابن عباس در مکه گفتگو مى کردند درباره بنى امیه این آیات را تلاوت فرمودند:
«آنان به خداوند و پیامبر او کفر ورزیده و جز با حالت کسالت به نماز نپرداخته اند» و «با مردم ریاکارى کنند و خدا را جز اندکى یاد نمى کنند» و «در این میان (بین کفر و ایمان) سرگشته اند نه جزو آنان (مؤمنان) و نه جزو اینان (نامؤمنان) و هر کس که خداوند در گمراهى واگذردش، هرگز براى او بیرون شدنى نخواهد یافت».
۷) آیه هفتم: آیه ۴۱ سوره یونس: در آستانه عیدقربان که امام حسین علیه السلام از مکه به سوى کربلا حرکت کردند، نماینده یزید در مکه راه را بر حضرت بستند درگیرى را تازیانه رخ داد. به امام حسین علیه السلام گفت: مى ترسم شما میان مردم شکاف بیفکنى! حضرت این آیه را تلاوت فرمودند:
«عمل من از آن من و عمل شما از آن شما، شما از آنچه من مى کنم برى و من از آنجا شما مى کنید برى و برکنارم».
۸) آیه هشتم: آیه ۱۵۶ سوره بقره: هنگامى که در مسیر کربلا خبر شهادت مسلم را شنیدند فرمودند:
«کسانى که چون مصیبتى به آنان رسد گویند: ما از خداییم و به خدا بازمى گردیم».
۹) آیه ۱۰ سوره فتح: در نزدیکى کربلا همین که حر به امام گفت: چرا آمده اى؟ فرمود: نامه هاى دعوت شما مرا به این جا آورد ولى حالا پشیمان شده اید و این آیه را تلاوت فرمود:
«پس هرکس که پیمان شکند همانا به زیان خویش پیمان شکسته است»
۱۰) آیه ۲۳ سوره احزاب: در مسیر کربلا هنگامى که خبر شهادت نامه رسان خود «قیس بن مسهر صیداوى» را شنید، گریه کرد و این آیه را تلاوت فرمود:
«از ایشان کسى هست که برعهد خویش (تا پایان حیات) به سر برده است و کسى هست که (شهادت را) انتظار مى کشد و هیچ گونه تغییر و تبدیلى در کار نیاورده اند».
۱۱) آیه ۴۱ سوره قصص: همین که فرماندار کوفه (ابن زیاد) نامه رسمى براى حز فرستاد که راه را بر حسین علیه السلام ببندد و او نامه را به امام عرضه داشت امام این آیه را تلاوت فرمود:
«و آنان را پیشوایانى خواندیم که به سوى آتش دوزخ دعوت مى کنند و روز قیامت یارى نمى یابند».
۱۲) آیه ۱۹ سوره ۵۸ : امام حسین علیه السلام در کربلا درباره لشکر یزید براى دختر من سکینه این آیه را تلاوت فرمود:
«شیطان بر آنان دست یافت، سپس یاد خدا را از خاطر آنان برد».
۱۳) آیه ۷۱ سوره یونس: در روز عاشورا براى لشکر یزید این آیه را تلاوت فرمود:
«شما با شریکانى که قائلید کارتان را هماهنگ و عزمتان را جزم کنید، سپس در کارتان پرده پوشى نکنید، آن گاه کار مرا یکسره کنید و *** ندهید».
منبع : سبطین
