۱ـ پرندگان آسمان بر آن حضرت گریه کردند[1].
۲ـ ندای پرندگان هنگام شهادت حضرت اباعبدالله الحسین (علیهالسلام) چنین بود: «ألا قتل الحسین (علیهالسلام) بکربلاء، ألا ذبح الحسین (علیهالسلام) بکربلاء»، آگاه باشید حسین (علیهالسلام) در کربلا کشته شد، آگاه باشید حسین (علیهالسلام) در کربلا سر بریده شد[2].
۳ـ پرندگانی که در کربلا بودند یا از کربلا عبور میکردند، خود را به خونهای شهدا آغشته کردند و به اطراف پر کشیدند و صدا به ناله و شیون بلند نمودند[3].
۴ـ امام صادق (علیهالسلام) میفرماید: بوم (جغد) روزها روزه است و از هنگام افطار تا صبح بر حسین بن علی (علیهالسلام) گریه میکند[4].
حضرت رضا (علیهالسلام) میفرماید: بوم در زمان جدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در منازل و قصرها آشیانه داشت. هنگامی که امام حسین (علیهالسلام) به شهادت رسید، از آبادیها به خرابهها و کوهها رفت در حالی که میگفت: بد امتی هستید شما! ما از شما در امان نیستیم چه اینکه پسر پیامبر خود را کشتید[5].
۵ـ وحوش بیابان بر آن حضرت گریستند به قدری که اشکهای آنان جاری شد[6].
۶ـ امیرالمؤمنین (علیهالسلام) درباره شهادت فرزند دلبندش امام حسین (علیهالسلام) میفرماید: مثل اینکه میبینم انواع وحوش را که گردنها را بر قبر آن حضرت کشیدهاند و بر آن حضرت شبها تا صبح گریه و عزاداری میکنند[7].
۷ـ امام حسن (علیهالسلام) به برادر خود امام حسین (علیهالسلام) میفرماید: بعد از شهادت شما همه چیز حتی حیوانات وحشی بیابان برایت گریه میکنند[8].
پی نوشت:
[1] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۲. [2] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۱۹۲. [3] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۱۹۲. [4] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۱۴. [5] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۱۴. [6] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۲، ۲۰۵. [7] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۵. [8] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۱۸.
منبع : سبطین