عن الصادق(ع) قال: له کنز بطالقان ما هو بذهب و لافضه، و رایه لم تنشر مذطویت، و رجال کأن قلوبهم زبرالحدید لایشوبها شک فی ذات الله أشد من الحجر، لو حملواعلی الجبال لأزالوها، لایقصدون برایاتهم بلده إلا خربوها، کأنّ علی خیولهم العقبان، یتمسحون بسرج الإمام(ع) یطلبون بذلک البرکه و یحفّون به، یقونه بأنفسهم فی الحروب و یکفونه ما یرید، فیهم رجال لاینامون اللیل، لهم دویّ فی صلاتهم کدویّ النحل، یبیتون قیاماً علی أطرافهم و یصبحون علی خیولهم، رهبان اللیل لیوث بالنهار، هم أطوع له من الأمه لسیدها ... و هم من خشیه الله مشفقون، یدعون الشهاده و یتمنون أن یقتلوا فی سبیل الله شعارهم: «یالثارات الحسین(ع)» إذا ساروا یسیرا الرعب أمامهم مسیره شهر[۱]...
امام صادق(ع) فرمود:
برای حضرت مهدی(عج) گنجی [ذخیره شده] است در طالقان که از جنس طلا و نقره نیست و پرچمی که از هنگامی که پیچیده شده، باز نشده است و مردانی که قلبهایشان مانند قطعههای ضخیم آهن است و ذرهای شک در ذات خداوند با آن مخلوط نمیشود و از سنگ مستحکمتر است.
اگر آن مردان بر کوهها حملهور شوند، آنها را از جا خواهند کَند. با پرچمهای خود به شهر و دیاری [از سرزمین ظالمان] رو نمیآورند مگر آنکه آن را ویران کنند. مانند آن است که عقابها بر روی اسبان آنها هستند. آنان [دست و صورت] خود را بر زین اسب حضرت میمالند و با این کار برکت میجویند و گرداگرد حضرت را میگیرند. در جنگها با جان خود از او محافظت مینمایند و هرچه را اراده کند، برای او آماده میکنند.
در بین آنان مردانی هستند که شبها به خواب نمیروند و در نماز خود زمزمههایی دارند مانند صدای زنبوران. شبها را بر روی اعضای خود قیام میکنند و به عبادت میپردازند و صبح را بر روی اسبهای خود آغاز میکنند. راهبان شب و شیران روز هستند. آنان نسبت به حضرت از کنیزی که مطیع ارباب خودش است، مطیعتر و فرمانبردارتر هستند...
و آنان از خشیت خداوند ترسان هستند. برای شهادت دعا میکنند و آرزو دارند که در راه خدا کشته شوند.
شعار آنان «یا لثارات الحسین(ع)» است [یعنی ما طلبکنندگان انتقامها، در مقابل خون حسین(ع) هستیم]. هنگامی که حرکت میکنند. رعب و وحشت پیشاپیش آنان ـ تا محدودهی یک ماه پیمودن راه ـ در حرکت است [و هنوز به شهری نرسیدهاند، رعب و وحشت از آنان بر دل ظالمان آن دیار چیره میشود].
نویسنده: سید علیرضا شاهرودی
پی نوشت:
[۱] ـ نورالابصار، فی أحول الأئمـ] التسعـ] الأبرار (العلامـ] الشیخ محمدمهدی الحائری المازندرانی;. انتشارات الشریف الرضی;. قم. ۱۴۲۰ هـ . ق) صفحه ۴۴۰.
منبع : کتاب جلوه های عزاداری در تعالیم اهل بیت(علیهم السلام)