خدایااگرمرادوست داری باران بفرست

اين داستان را ثابت بنانى تعريف کرده و مي‌گويد: من به همراه عدّه‏اى از مومنان بصره همچون ايوب سجستانى، صالح مرى، عتبه غلام، حبيب فارسى‏ و مالك بن دينار به حج مشرف شده بودم. چون به مكّه رسيديم متوجّه‏كمبود آب شديم. كمبود بارندگى موجب تشنگى بيش از حد مردم شده بود. مكيان و زائران خانه حق، به ما التماس كرده و مى‏خواستند كه آبشان ‏دهيم. آنگاه ما به كعبه رفتيم و طواف كرديم و با خضوع و زارى در كنارخانه كعبه به دعا پرداختيم امّا دعاهايمان اجابت نشد. ما در همين حال وهوا بوديم كه ناگهان جوانى كه حزن و اندوه از چهره‏اش مى‏باريد، نمايان‏شد. چند بار به گرد كعبه طواف كرد و آنگاه به سوى ما آمد و گفت: اى مالك بن دينار و اى ثابت بنانى و اى ايوب سجستانى و اى صالح‏مرى واى عتبه غلام و اى حبيب فارسى و اى سعد و اى عمر و اى صالح‏اعمى و اى رابعه و اى سعدانه و اى جعفر بن سليمان! ما گفتيم: بفرماييد اى جوان. پرسيد: آيا در ميان شما يكى نيست كه‏خداوند او را دوست بدارد؟ گفتيم: اى جوان بر ما دعا كردن است و بر او اجابت گفتن. گفت: از كعبه دور شويد كه اگر در ميان شما يك تن بود كه‏خدا او را دوست مى‏داشت دعايش را پاسخ مى‏گفت. سپس خود به كعبه در آمد و به سجده بيفتاد. مى‏شنيدم كه در سجده‏اش ‏مى‏گفت: سرورم تو را به‏محبّتت به ‏من سوگند، مكّيان ‏را از باران ‏سيراب كن. ثابت گويد: هنوز سخنش تمام نشده بود كه باران همچون دهانه‏هاى‏مشك باريدن گرفت. پرسيدم: اى جوان! از كجا دانستى كه خداوند تو را دوست دارد؟! فرمود: اگر او مرا دوست نمى‏داشت به زيارت خودش فرا نمى‏خواند. پس چون مرا به ديدار خويش نايل گردانيد دانستم كه دوستم دارد. بنابراين او را به محبّتش به من سوگند دادم و او هم دعايم را اجابت فرمود. سپس از ما دور شد و اين ابيات را خواند: مَنْ عَرَفَ الرَّبَّ فَلَمْ يُغْنِهِ‏ مَعْرِفَةُ الرَّبِّ فَذاكَ الشَّقى هر كه پروردگار را شناخت و شناخت خداوند او را بى نياز نساخت، تيره روز و بدبخت است. ما ضرّ فِى الطَّاعَةِ ما نالَهُ‏ في طاعَةِ اللَّهِ وَماذا لَقى آنچه او در راه طاعت خداى انجام داده و آنچه در اين راه ديده است؛ بر طاعت وى‏چه زيانى رساند؟ ما يَصْنَعُ الْعَبْدُ بِغَيْرِ التُّقْى‏ وَالْعِزُّ كُلَّ الْعِزِّ لِلْمُتَّقى بنده جز تقوا چيزى فراهم نسازد چرا كه عزت همه از آن پرهيز كار است. پس گفتم: اى مكيّان اين جوان كه بود؟ گفتند: على بن الحسين بن على‏بن‏ابى‏طالب‏عليهم السلام.