يزيد بن مظاهر اسدى‏

در مقتل منسوب به ابو مخنف و برخى منابع متأخر آمده است كه يزيد بن مظاهر اسدى روز عاشورا راهى ميدان نبرد شد و اين گونه رجز مى خواند:
 
          أنا يَزيدُ وَ ابى مَظاهِرْ             اشْجَعُ مِنْ لَيْثِ الثَّرى مُبادِر
 
             وَ الطَّعْنُ عِنْدِى لِلطُّغاةِ حاضِرْ             يا رَبِّ إنّى لِلْحُسَيْنِ ناصِرْ
  
             وَ لِابْنِ هِنْدٍ تارِكٌ وَ هاجِرْ             وَ فى يَمينى صارِمٌ وَ باتِرْ
 
من يزيدم، پدرم مظاهر است. از شَرزِه شيران بيشه زار شجاع ترم.
 
نيزه ام براى [در هم كوبيدن ] ستمگران آماده است، پروردگارا! من ياريگر حسينم.
  
و از پسر هند روى گردانم، در حالى كه در دستم شمشيرى بران است.
  
او پس از كشتن پنجاه نفر از دشمنان، سر انجام به شهادت رسيد.
   
اما بنابر روايتى كه طبرى و ابن كثير از ابو مخنف نقل كرده اند، همين رجز با تغييراتى به يزيد بن زياد بن مهاصر، ابو شعثاء كندى، نسبت داده شده است.