محمّد اوسط فرزند اميرالمؤمنين عليه السلام، مادرش امامه بنت عاص است. بنا به گفته برخى از متأخرّان محمد پس از شهادت پدر بزرگوارش در كنار امام حسن عليه السلام بود؛ و پس از وى به امام حسين عليه السلام پيوست، و آن حضرت را از مدينه به مكه و كربلا همراهى كرد.
روز عاشورا آن گاه كه آتش جنگ شعله ور گرديد و ياران امام حسين عليه السلام يكى پس از ديگرى به شهادت رسيدند، محمد از برادرش حسين بن على عليه السلام اجازه گرفت. او عازم ميدان شد و اين چنين رجز مى خواند:
شَيخى عَلىٌّ ذُوالفِخارِ الأَطْوَلِ مِنْ هاشِمِ الصِّدقِ الكَريمِ المُفضِلِ
هذا حُسَينُ بنُ النَّبِىِ المُرسَلِ عَنهُ نُحامى بِالحُسامِ المُصْقَلِ
رهبر و بزرگم على عليه السلام است داراى افتخار فراوان، از خاندان صادق، بزرگوار و با فضيلت هاشم. اين حسين عليه السلام پسر پيغمبر صلى الله عليه و آله است كه من با شمشير برنده از او دفاع مى كنم.
آنگاه مبارزه را آغاز كرد؛ شمار بسيارى از دشمن را به هلاكت رساند، لشكريان دشمن وى را محاصره و اسبش را پى كردند، سپس او را به شهادت رساندند.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.