در قريه ذى الكفل بر سر راه حلّه، بارگاهى است كه بلنداى گنبدش به نه متر مى رسد.
درباره نسب شخص مدفون در آن اختلاف است. گروهى احتمال داده اند كه وى همان ابوبكر بن على عليه السلام است، كه در واقعه كربلا زخمى شد و اسبش او را به اين محل آورد و در آنجا از دنيا رفت و به خاك سپرده شد. ولى در سال 1313 ه. ق هنگام تعمير بارگاه به قطعه سنگى برخورد كردند كه بر روى قبر نصب شده و روى آن در سه سطر اين عبارت به خط كوفى نوشته شده بود: «بكر بن على بن ابى طالب الهاشمى مات سنة ستين للهجرة النّبوية على مهاجرها الثّنا.» سنگ هم اكنون نزد كليددار بارگاه نگاهدارى مى شود و گروهى از بزرگان دينى مانند شيخ محمّد آل حرزالدّين و نوه اش شيخ محمّد حسين آن را ديده اند. از آنجا كه در آن نوشته تصريح شده است كه وى در سال شصتم هجرى از دنيا رفته و حادثه كربلا در سال 61 بوده است، نمى توان او را در زمره شهيدان كربلا به شمار آورد. با وجود اين دايرة المعارف تشيّع وى را از شهيدان كربلا قلمداد كرده است.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.