وى از ياران امام حسين عليه السلام و از شهيدان كربلا است. از جزئيات زندگى وى اطلاعى در دست نيست.
او در روز ششم محرم الحرام به امام حسين عليه السلام پيوست و در شمار ياران آن حضرت قرار گرفت، عمرو حامل پيام امام عليه السلام به ابن سعد، مبنى بر ملاقات با وى، در مكانى بين دو لشكر بود.
طبرى نوشته است كه عمرو بن قرظه، روز عاشورا به ميدان رفت و اين رجز را خواند:
قَدْ عَلِمَتْ كَتيبَةُ الانْصارى انّى سَاحْمى حَوْزَةَ الذَّمارى
ضَرْبَ غُلامٍ غَيْرَ نَكْسٍ شارى دُونَ حُسَيْنٍ مُهْجَتى وَدارى
سپاه انصار باور دارند كه من از شرف و ناموسم حمايت مى كنم،
ضربه ام ضربه جوانى است كه ضعيف و ناتوان نيست. خانه و جانم فداى حسين عليه السلام باد.
او نسبت به امام حسين عليه السلام علاقه بسيار داشت و [روز عاشورا] پروانه وار دور امام مى چرخيد و تيرها و شمشيرها را به جان مى خريد و تا زنده بود دشمن نتوانست صدمه اى بر آن حضرت وارد كند. وى در روز عاشورا شجاعانه جنگيد و شمار زيادى از نيروهاى دشمن را به هلاكت رساند و پس از برداشتن جراحات فراوان، رو به امام حسين عليه السلام كرد و گفت: اى فرزند رسول خدا، آيا شرط جانبازى را به جاى آوردم؟ امام فرمود: آرى تو در پيش روى من، در بهشت خواهى بود؛ سلام مرا به جدّم رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم برسان و بگو كه من هم از پى تو خواهم آمد. عمرو سپس آن قدر جنگيد تا به فيض شهادت نايل آمد.
پس از شهادت او، برادرش، على، كه در زمره سپاهيان ابن سعد بود فرياد زد اى حسين! ...، برادر مرا گمراه كردى و فريفتى و سرانجام به كشتن دادى! امام فرمود: خدا برادرت را گمراه نكرد بلكه هدايت نمود و تو را گمراه كرد. على گفت: خدا مرا بكُشد اگر تو را نكشم. سپس به امام حمله كرد كه نافع بن هلال حمله اش را دفع نمود و او را نقش بر زمين ساخت.
در زيارت ناحيه مقدسه درباره عمرو بن قرظه آمده است:
السَّلامُ عَلى عمرو بنِ قَرظَةِ الانْصارى
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.