نويسنده تذكرة الشهدا از ابومخنف نقل كرده كه پس از شهادت عمير بن مطاع، از شهداى كربلا، جوانى كه او و مادرش توسط امام حسين عليه السلام مسلمان شده بودند، به ميدان رفت. او نقل كرده كه نام اين جوان عمران كلبى بود و اين رجز را خواند:
انْ تنْكِرُونى فَانَا ابْنُ الكَلْبِ عَبْلُ الذِّراعَيْنِ شَديدُ الضَّربِ
لا ارْهَبُ الْمَوْتَ بِدار الْحَرْبِ افُوزُ بِالْجَنَّةِ يَوْمَ الْكَرْبِ
انّى غُلامٌ واثِقٌ بِرَبّى حَسَبى بِهِ مَوْلاىَ فَهُوَ حَسْبى
اگر مرا نمى شناسيد من فرزند كلبم با بازوانى قوى و ضربتى سخت؛
در ميدان جنگ، از مرگ نمى هراسم [و] با رفتن به بهشت، در روز سخت، رستگار خواهم شد؛
من جوانى هستم كه به خداى خويش اعتماد دارم او مولاى من است و مرا كفايت مى كند.
سپس بر لشكر ابن سعد حمله كرد و جنگيد تا چهل تن از نيروهاى دشمن را به هلاكت رساند و خود نيز شهيد شد. دشمن سَرش را از تن جدا كرد و به سوى سپاه حسين عليه السلام پرتاب نمود.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.