شَبيب بن جَراد

او شاعر بود و در جنگ قادسيه(سال چهارده هجرى) حضور داشت. به گفته برخى از معاصرين در ميدان هاى جنگ به ويژه در جنگ صفين به دليرى نام بردار بود.
     
گزارشى كه به صورت تلخيص در ذيل مى آيد با استناد به منابع اخير بود. و مآخذ كهن به جز الاصابة از حضور وى در كربلا سخنى نگفته اند:
    
شبيب، از كوفيان براى امام حسين عليه السلام بيعت گرفت و خود نيز از حضرت مسلم عليه السلام حمايت كرد. امّا هنگامى كه آن بزرگوار در نهايت غربت به شهادت رسيد، شبيب به سپاه عمرسعد پيوست و تا شب يا عصر تاسوعا در آنجا بود. هنگامى كه شمر نامه عبيداللَّه زياد را به عمرسعد داد و شبيب دانست كه راهى جز جنگ با امام حسين عليه السلام وجود ندارد. دگرگون شد و در تاريكى شب دهم خود را به اردوگاه اباعبداللَّه الحسين عليه السلام رساند؛ و چون از بنى كلاب بود به حضرت ابوالفضل عليه السلام و برادرانش كه با وى از طرف مادر هم قبيله بودند روى آورد.
    
 او در روز عاشورا در نبردِ نخستين و مقابل امام حسين عليه السلام به شرف شهادت نايل گشت.