حنظلة بن اسعد شِبامى

حنظلة بن اسعد، يار باوفاى امام حسين عليه السلام و شهيد كربلا از قبيله هَمْدان است.
      
او از چهره هاى سرشناس و شجاع شيعه ى [كوفه ] و سخنورى فصيح و قارى قرآن بود. حنظله فرزندى به نام على داشت كه مورّخان از وى خبر نقل كرده اند.
     
او، پيك امام حسين عليه السلام در كربلا بود و در روزهاى قبل از جنگ از طرف آن حضرت براى عمربن سعد پيام مى برد. روز عاشورا نزد امام حسين عليه السلام آمد و مقابل آن بزرگوار ايستاد. صورت و سينه خود را سپر شمشيرها و تيرها و نيزه ها قرار داد. و خطاب به سپاه كوفه آيات ذيل را تلاوت كرد:
        
يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِثْلَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ* مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْماً لِلْعِبَادِ* وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِي* يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا لَكُمْ مِنْ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَنْ يُضْلِلْ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ
        
اى قوم! من از [روزى ] مثل روز دسته ها [ى مخالف خدا] بر شما مى ترسم. [از سرنوشتى ] نظير سرنوشت قوم نوح و عاد و ثمود و كسانى كه پس از آنها [آمدند.] و [گرنه ] خدا بر بندگان [خود] ستم نمى خواهد. و اى قوم! من بر شما از روزى كه مردم، يكديگر را [به يارى هم ] ندا درمى دهند بيم دارم؛ روزى كه پشت كنان باز مى گرديد [در حالى كه ] براى شما در برابر خدا هيچ حمايت گرى نيست؛ و هر كه را خدا گمراه كند او را راهبرى نيست.
     
آن گاه گفت: اى قوم! حسين را مى كشيد پس خداوند شما را به عذابى [سخت ] هلاك كند. «وَقدْ خابَ مَنِ افْتَرى»؛ «و هر كه دروغ بندد نوميد مى گردد.» امام عليه السلام به او گفت: اى پسر اسعد! خدا تو را رحمت كند. اين مردم، هماندم كه دعوت حقّت را نپذيرفتند و حمله كردند كه [كشتن ] تو و يارانت را جايز بشمارند مستحقّ عذاب شدند، چه رسد به حال كه برادران نيكوكارت را كشته اند. حنظله عرض كرد: راست گفتى، فدايت شوم.
       
شما از من داناتر و در خواندن دشمن به حقّ شايسته ترى. آيا ما به سوى آخرت نمى رويم و به برادرانمان ملحق نمى شويم؟ حضرت فرمود: «سوى ملك جاودان روان شو كه از دنيا و آنچه در آن است بهتر مى باشد.» حنظله گفت: «سلام بر تو اى اباعبداللَّه، درود خدا بر شما و خاندانت باد. خدا ما را در بهشت به يكديگر بشناساند.» امام عليه السلام فرمود: آمين، آمين. آن گاه حنظله از سيّدالشهدا عليه السلام رخصت طلبيد و پس از غلام تركى عازم ميدان شد. بيست تن از دشمن را به هلاكت رساند و سرانجام در جمع برادران شهيد خود جاى گرفت. از او در زيارت ناحيه مقدّسه امام عليه السلام و رجبيّه چنين ياد شده است:
«السلام على حنظلة بن اسعد الشبامى»؛ «درود بر حنظلة بن اسعد شبامى»