حیرت ستان

رفته ام من پا به پای آب ها     رانده ام بر جاده مرداب ها
دیده ام طومار گنگ خارها     خوانده ام منظومه گلزارها
هر کجا حرفی ز بوی یار بود     کربلا در نشئه تکرار بود
هر کجا تا خواست نازد سرنوشت     کربلا این خوش ترین خط را نوشت
هر کجا حق در تجلی زد قدم     صورت از ذات حسینی زد قدم
گرچه رنگ کاستی خلقت نداشت     بی حدوث کربلا «حیرت» نداشت
آه بنگر حیرتستان است این     کربلا، یا اوج انسانست این
هان همین جا گشت حرّ از قدسیان     لعنت تاریخ سهم کوفیان...