در پرتو توسل و اقتداى به آن حضرت ، مى توان به مرثيه اى از مراتب بندگان شايسته و خالص و با ايمان و تقوا پيشه و پارسا و خائف او، نايل آمد و نيز همانگونه كه مى توان در پرتو توسل به او، به مراتب و درجات همه بندگان خدا كه بر شمرديم ، پر كشيد. مى توان به پاداش انواع و اقسام عبادتها نيز همچون نماز، روزه ، زكات ، حج ، عمره ، جهاد، مرزدارى ، انواع وقف و صدقه ، واجبات و مستحبات و نيز پاداش برترين و بالاترين درجات نيت پسنديده و پاداش عبادت يك عمر، بلكه عبادت همه روزگاران ، دست يافت .
پبخشش همه گناهان
در پرتو وسائل نجات بخش آن حضرت ، مى توان به رتبه و مقام بندگان گناهكارى رسيد كه با توبه و بازگشت خالصانه به سوى خدا، به جايى اوج گرفتند كه مورد بخشايش او قرار گرفتند و به آنان خطاب شد كه :
قل يا عبادى الذين اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله ...
هان ! اى بندگان من كه بر زيان خويش اسراف كرده ايد، از رحمت خدا نوميد نشويد چرا كه او همه بندگان را مى بخشايد.
و اين مقام با سوگوارى عارفانه بر حسين عليه السلام و زيارت خالصانه و عاشقانه او، حاصل مى شود؛ چرا كه اين دو، نه تنها باعث بخشايش گناهان گذشته انسان مى شود، بلكه گاه گناهان آينده را هم مى بخشايد و نه تنها موجب بخشايش گناهان پدر و مادر انسان مى گردد، بلكه گاه گناهان همه كسانى را كه دوست بدارى .
اينك دلت سراى اوست .
در پرتو توسل عارفانه به حسين (ع) مى توان به پاداش پرشكوهى ، همانند پاداش سيراب ساختن اردوگاه توحيدى حسين در روز عاشورا دست يافت .
در روايات آمده است كه :
((هر كسى در روز عاشورا، در كنار حرام او، تشنگان را سيراب سازد، همانند كسى است كه در روز عاشورا به اردوگاه حسين عليه السلام آب رسانده است .))
اينك آيا دوست مى دارى كه اردوگاه تشنه آن حضرت را با اينكه عاشورا نيست و در كنار حرام او قرار ندارى ، سيراب سازى ؟
اينك آيا دوست مى دارى كه اردوگاه تشنه آن حضرت را با اينكه عاشورا نيست و در كنار حرم او قرار ندارى ، سيراب سازى ؟
فكل موضع يرى قبره /// و كربلا كل مكان يرى
آرى ! اگر شرايط جانسوز اردوگاه حسين عليه السلام را در انديشه ات مجسم ساختى و بر بيدادى كه در راه حق و عدالت بر او رفت ، قلبت شعله ور شد، اينك سراى دلت حرم اوست و تو با اين سوگوارى خالصانه در حقيقت حسين عليه السلام و اردوگاه و خاندان و كودكانش را با قطرات زلال اشك ديدگانت ، سيراب ساخته اى .
شتافتن به سوى مغفرت
اين نداى ملكوتى است كه :
((... فاستبقوا الخيرات ...))
هان اى انسانها! به سوى نيكى ها بشتابيد.
و با شتافتن به كوى حسين عليه السلام سريع ترين بخشايش حاصل خواهد آمد، چرا كه در سوگوارى بر اوست كه به مجرد حلقه زدن اشك محبت و معرفت در چشم ، همه گناهان انسان مورد بخشايش قرار مى گيرد و در زيارت او نيز به مجرد نيت و آهنگ و تصميم زيارت آن حضرت .
وسيله نجات بخش
مراحل مختلف مرگ و عالم برزخ نيز، با توسل عارفانه و عاشقانه به حسين عليه السلام آسان مى گردد، چرا كه از وسايل نجات بخش آن حضرت يكى هم نثار اشك بر او و دگرگون شدن حال به هنگام به ياد آوردن ، سياست ناجوانمردانه رژيم سياه كار اموى با اوست و از خواص اين توسل آن است كه پيامبر و امامان نور عليه السلام در آستانه مرگ بر بالين چنين انسان پاكباخته اى حاضر، و ضمن درود و تحيت بر او، بشارت به نجات و فلاح او مى دهند و از اين بشارت به گونه اى خوشحال و شادمان مى گردد كه اثر شادمانى تا روز رستاخيز در اعماق قلبش موج مى زند و به واسطه آن همه نداها و خطابهاى تكوينى ، لحظات احتضار و عالم برزخ بر او آسان مى گردد و اينگونه نجات مى يابد.
توسل به نام مقدس امام حسين (ع)
مرحله خطابهاى غضب آلوده و به ستوده آورنده اى است كه طى آن فرمان بازداشت ، كيفر، به بنده و زنجير كشيدن و به دوزخ افكندن گناهكاران زشت كردار، صادر مى شود و نجات اين مرحله سخت نيز با توسل و اقتداى عارفانه و خالصانه بر حسين عليه السلام نه تنها ممكن است ، بلكه همه آنها را مى توان به نداهاى مهر و محبت تبديل ساخت .
دليل اين سخن آن است كه خود پيامبر عليه السلام ضمانت ملاقات زائر عارف و وظيفه شناس حسين عليه السلام را نمود و وعده داد كه :
((من تعهد مى كنم كه در روز رستاخيز ضمن ملاقات با زائر حسين عليه السلام دستش را بگيرم و از مراحل هول انگيز و سختى هاى قيامت ، نجاتش بخشيده و او را به بهشت در آورم .))
با اين بيان در روز قيامت و در آستانه رستاخيز و به هنگامه خطاب خدا بر كيفر و عذاب گناهكاران ، به بركت توسل عارفانه و خالصانه بر حسين عليه السلام به اين اكتفا نمى شود كه اين خطابها از زائران و سوگواران او برداشته شود، بلكه فراتر از اين خواند بود و اين محبت عميق به او و زيارت عارفانه او... و به صورت كارهاى شايسته جاودانه و اعمال قبول شده اى در خواهد آمد كه همواره به حساب انسان واريز مى گردد.
آرى ! به وسيله حسين عليه السلام دوزخ خاموش و دروازه بزرگ بهشت كه به نام قدس اوست ، گشوده مى شود و به وسيله او ورود از هر درى از دربهاى بهشت ، ميسر مى شود، چرا كه او باب بهشت است و كليد دربهاى آن . و اوست كه باعث مسدود شدن طبقات مختلف جهنم است .
منبع : تبیان