نماز، محبوب حسين (ع)

نمازگزار بايد اسرار نماز را دوست باشد، دوست نماز باشد، نه نماز خوان باشد.
سيدالشهداء عليه السلام به ابالفضل عليه السلام فرمود: ((به اين قوم بگو امشب را كه شب عاشورا است به من مهلت بدهند براى اينكه خداى سبحان مى داند انى احب الصوه له ؛ كه من نماز را براى رضاى خدا دوست دارم ، نماز محبوب من است ، من نماز را دوست دارم و مى خواهم از دوستم وداع كنم )).
از امام سجاد عليه السلام بيان شده : ((اذا صليت صلوه مودع )) وقتى نماز مى خوانيد مثل آن كسى باشيد كه مى خواهد نماز را وداع كند؛ زيرا ممكن است اجل نگذارد به نماز بعدى برسيد.
با توجه به اين نكته كه ائمه صلى الله عليه و آله الگوهاى پايدار و مبين مى باشند توصيه هاى اينان در هميشه تاريخ اسلام چراغى فرا راه مسلمين خواهد بود تا در لحظات كاميابى و ناكامى شدت و صحت ، سرا و ضرا، هماره خداوند را به ياد داشته و ختم تمامى امور را منوط به راءى و مصلحت پروردگار ببينند و خداى متعال را حاضر و ناظر بر كليه اعمال بدانند. با عنايت به اين مساءله در مى يابيم كه چگونه است كه عابدترين عابدان عصر سلطه اموى حضرت امام حسين عليه السلام وقتى نماز مى خواند با آن همه مقامات معنوى چنان در پيشگاه ذات اقدس الهى حاضر مى گردد كه گويى اين آخرين نماز اوست .