کار سقائی‏ از سید محمد علی ریاضی یزدی

ای حرمت قبله ی حاجات ما 

یاد تو تسبیح و مناجات ما 

تاج شهیدان همه عالمی 

دست علی، ماه بنی هاشمی  

همقدم قافله سالار عشق 

ساقی عشاق و علمدار عشق  

سرور و سالار سپاه حسین 

داده سر و دست براه حسین  

عم امام و اخ و ابن امام  

حضرت عباس علیه السلام

ای علم کفر نگون ساخته 

پرچم اسلام برافراخته  

مکتب تو مکتب عشق و وفاست 

درس الفبای تو صدق و صفاست  

شمع شده، آب شده، سوخته 

روح ادب را، ادب آموخته  

آب فرات از ادب تست مات 

موج زند اشک به چشم فرات  

یاد حسین و لب عطشان او 

و آن لب خشکیده طفلان او 

ساقی کوثر پدرت مرتضی است 

کار تو سقائی کرب و بلاست  

هر که بدردی بغمی شد دوچار 

گوید اگر یکصد و سی و سه بار 

ایعلم افراشته در عالمین 

اکشف یا کاشف کرب الحسین  

از کرم و لطف جوابش دهی 

دست تو شد دست شه لافتی 

خط تو شد خط امان خدا 

چار امامی که ترا دیده اند 

دست علم گیر تو بوسیده اند 

طفل بدی، مادر والاگهر 

برد ترا ساحت قدس پدر 

چشم خداوند چو دست تو دید 

بوسه زد و اشک ز چشمش چکید 

با لب آغشته بزهر جفا 

بوسه به دست تو بزد مجتبی  

دید چو در کرب و بلا شاهدین 

دست تو افتاد به روی زمین  

خم شد و بگذاشت سر دیده اش 

بوسه بزد با لب خشکیده اش  

حضرت سجاد هم آن دست پاک 

بوسه زد و کرد نهان زیر خاک  

مطلع شعبان همایون اثر 

بر ادب تست دلیلی دگر 

سوم این ماه چو نور امید

شعشعه ی صبح حسینی دمید 

چارم این مه که پر از عطر و بوست 

نوبت میلاد علمدار اوست  

شد بهم آمیخته از مشرقین 

نور ابوالفضل و شعاع حسین  

ای به فدای سر و جان و تنت 

وین ادب آمدن و رفتنت  

وقت ولادت قدمی پشت سر 

وقت شهادت قدمی بیشتر 

مدح تو این بس که شه ملک جان 

شاه شهیدان و امام زمان  

گفت به تو گوهر والا نژاد 

جان برادر به فدای تو باد 

شه چو بقربان برادر رود 

کیست «ریاضی» که فدایت شود؟