قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

شُرَیح قاضی

قاضی معروف کوفه که وابسته به امویان بود . شریح بن حارث ، در اصل یمنی بود ودر زمان عمر به قضاوت کوفه منصوب شد و مدت 60 سال این شغل را داشت ، جز در ایام عبدالله زبیر که سه سال این کار را ترک کرد و در ایام حجاج ، دست از این کار کشید و
 
خانه نشین شد تا زمان مرگش در سال 97 یا 98 هجری ، که عمرش بیش از صد سال بود . در زمان علی (ع) هم مدتی بر منصب قضاوت بود . وقتی امام ، وی را به این منصب گماشت ، بر او شرط کرد که هیچ حکمی را اجرا نکند مگر آنکه آن را بر آن حضرت عرضه کند . (1) علی (ع) یک بار بر او خشم گرفت و از کوفه بیرونش کرد . وی طبع شعر هم داشت و شوخ طبع بود . (2)
 
وقتی ابن زیاد در کوفه ، هانی بن عروه را دستگیر و در قصر با او بدرفتاری کرد ، هواداران هانی در بیرون ، به فکر این که او را کشتند ، سرو صدا راه انداختند . شریح قاضی به امر ابن زیاد بیرون قصر آمد و شهادت داد که هانی زنده است ، تا جمعیت هوادار او متفرق شوند . (3) معروف است که وی به دستور عبیدالله زیاد ، فتوا داد که چون حسین بن علی علیهما السلام بر خلیفه وقت خروج کرده است ، دفع او بر مسمانان واجب است . چهره شریح قاضی ، به عنوان عالم وابسته به در بار ستم و در خدمت زور و تزویر شناخته می شود و همیشه برای کوبیدن حق ، از چهره افراد مذهبی و موجه که مردم حرفشان را می پذیرند استفاده می کنند . شریح نیز در منصب قضاوت بود و چنین سوء استفاده ای از موقعیت او به نفع حکومت جور انجام گرفت .
 
پی نوشتها:
1 - وسائل الشیعه ، ج 18 ، ص 6 .
 
2 - بحار الا نوار ، ج 42 ، ص 175 . حالات مفصل او را در همین مأخذ مطالعه کنید .
 
3 - مروج الذهب ، ج 3 ، ص 57 .

منبع : پایگاه حوزه
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب


بیشترین بازدید این مجموعه