ماه سرخ حسین است و لاله ***ماتم دست عباس دارد
ظهر هر روز صحرای خورشید *** بوی عطر گل یاس دارد
***
زیر این تاق پاک مقدس *** مجلس ماتم شاه دین است
بوی پیغمبر از منبر اید *** جلوه نور حق المبین است
***
باد و بیرق چه زیبا حدیثی *** باز گویند از ماندگاران
از کسانی که جاوید ماندند *** در شرفخانه روزگاران
***
آری اینجا عزای حسین است *** جان و دل‌ها همه کربلایی
روی پیشانی گنبد غم *** دست گلدسته‌های طلایی
***
در سیه چادر مکتب عشق *** صفحه سرخ تاریخ باز است
راه شام بلا تا مدینه *** سخت سنگین و دور و دراز است
***
مات و مبهوت رود فرات است *** ساحل ابری چشم دریا
دجله و نیل و کارون خروشان *** شاهد عینی خشم دریا
***
کوفه شرمنده بی‌وفایی *** کربلا وه چه شایستگی‌ها
کار زیبای حرّ ریاحی *** حد والای وارستگی‌ها
***
شهر من غرق اندوه دیرین *** هر چه دیوار دارد سیاه است
این چنار کهنسال غمگین *** قصه پردازِ خورشید و ماه است
***
هر چراغی که اینجا فرو مرد *** گر به یاد حسین خدا خفت
صبح فردای شام غریبان *** آفتاب تو با کربلا گفت
***
صبحدم با غروب ستاره *** در گلوی سحر بغض ترْکید
از تن یاس گل هر چه درد است *** دست مهتاب آهسته برچید
***
باد دیشب به گوش اقاقی *** رفتن باغبان را خبر داد
در بلندای این آشیانه *** مرغ آهنگ بدرود سر داد
***
با نوایی که از ساقه برخاست *** برگ از مرگِ ریشه خبر شد
دید پونه دل نسترن سوخت *** چشم نیلوفر از اشک تر شد
***
زانوی غم به دامان بنفشه *** اطلسی سر در آغوشِ شب بو
سنگِ دلسنگ آخر نیاورد *** از غم مرگِ گل خم به ابرو
***
نم نم اشک در چشم نسرین *** روی گلگونه باران شبنم
بین مینا و مینو اشاره *** ماجرا را به گل گفت کم کم
***
باغ بی باغبان سرد و نالان *** اشک ریزان به سر خاک پاشید
پنجه آه و افسوس و حسرت *** صورت ارغوان را خراشید
***
لادن و کوکب و یاس گریان *** یاسمن همچنان زار می‌زد
پیچک بی‌قرار هراسان *** بی‌امان سر به دیوار می‌زد
منبع : غلامرضا عبداللهی