نماز از عالى ترین نمونه هاى معنوى پیوند با خدا و برترین جلوه هاى ذکر خدا است. این ارتباط معنوى در مبارزه و جهاد نیز، به مجاهد راه خدا روحیه مى بخشد، چنان که حضرت على علیه السلام در جنگ صفین به یکى از یاران خود گفت: «براى نماز با این قوم مى جنگم». امام حسین علیه السلام نیز از اقامه کنندگان نماز است، هم چنان که در زیارت نامه هاى ایشان آمده است:
اَشهدُ أَنَّکَ قَداَقَمتَ الصَّلاه و آتَیتَ الزَّکاه.
گواهى مى دهم که تو برپادارنده نماز و دهنده زکات هستى.
نماز امام حسین علیه السلام در راه کربلا همراه با سپاه حر
یکى دیگر از جلوه هاى آسمانى امام حسین علیه السلام در توجه به امر نماز، آنجا تجلى یافت که در مسیر کربلا و هنگام اقامه نماز فرمود:
فَهوَ یَعلَمُ أنّى قدکنتُ أُحِبُّ الصَّلاه.
پروردگار جهانیان به اشتیاق (وصف ناشدنى) من به نماز آگاه است.
نماز امام حسین علیه السلام در شب عاشورا
نقل شده است امام حسین و یارانش، شب عاشورا را با زمزمه نماز و نیایش و تضرع و در حال رکوع و سجود، ایستاده و نشسته به صبح رساندند... .»
نماز امام حسین علیه السلام در ظهر عاشورا
ظهر عاشورا نیز وقت نماز، ابوثمامه صائدى به حضرت یادآور شد که وقت نماز است. دوست دارم خدا را در حالى ملاقات کنم که این نماز را که وقتش رسیده است، بخوانم. امام نگاهى به آسمان کرد و فرمود: نماز را یاد آوردى، خدا تو را از نمازگزاران و ذاکران قرار دهد. آرى! اکنون اول وقت نماز است.
از آنان بخواهید دست از جنگ بردارند تا نماز بخوانیم.»

نماز خون و شهید نماز

از دیگر جلوه هاى شکوهمند عاشورا، شهادت یاران امام حسین علیه السلام به هنگام نماز است. نقل است که سعید بن عبداللّه حنفى در روز عاشورا، شهید نماز شد. وى پیشاپیش امام حسین علیه السلام ایستاد تا تیرهایى که از چپ و راست به سمت امام رها مى شد، به آن حضرت نخورد. آن قدر تیر به او خورد که وقتى نماز امام حسین علیه السلام تمام شد، سعید بن عبداللّه حنفى، به زمین افتاد و به مقام والاى شهات رسید.
پیروان نهضت اباعبداللّه علیه السلام نیز باید به نماز اهتمام ورزند و آن را در رأس امور خویش قرار دهند، به ویژه عزاداران حسینى علیه السلام نباید نماز را که واجب دینى است، فداى مراسم سینه زنى و عزادارى مستحب کنند و توجه داشته باشند که نماز، مایه برخوردارى از شفاعت حسین علیه السلام است.