جلوه هاي قرآن در كربلا

قرآن بارها مي فرمايد: به منطق و حق ّ فكر كنيد، نه به تعداد نفرات و تعبيراتي از قبيل : (اكثرهم لا يعملون ) ، (اكثرهم فاسقون ) ، (اكثرهم كاذبون ) را به كار برده است .
قرآن مي فرمايد: هر گامي و كلامي بايد بر اساس بصيرت باشد (ادعوا الي اللّه علي بصيره ا نا و من اتّبعي ) در امام حسين (ع) و حضرت ابوالفضل و اصحاب : روز عاشورا ده سخنراني كوتاه براي موعظه و ارشاد مردم داشتند.
قرآن ، از ايثارگران تجليل مي كند; (و يؤثرون علي انفسهم ) ، در كربلا جلوه هاي بسياري از ايثار به چشم مي خورد كه نمونه ي بارز آن ايثار حضرت ابوالفضل العباس (ع) است .
قرآن به عفو كردن و پذيرش عذر مردم سفارش مي كند كه نمونه ي بارز آن در كربلا عفو و بخشش حرّبن يزيد رياحي است .
قرآن مي فرمايد: (و العاقبه للمتّقين ) و (و العاقبه للتقوي ) در كربلا نام نيكي از دهها هزار جنايتكار نيست ، امّا نام 72 تن سرباز امام حسين (ع) همچنان زنده است .
قرآن مي فرمايد: اي پيامبر! ما نامت را بلند داشتيم ; (و رفعنا لك ذكرك ) ، در كربلا نام حسين (ع) براي هميشه بلند آوازه ماند.
قرآن مي فرمايد: (امرت لان اكون اوّل المسلمين ) يعني رهبر بايد پيشگام باشد و در كربلا امام حسين (ع) فرزندش علي اكبر (ع) را قبل از جوانان بني هاشمي به ميدان نبرد فرستاد.
قرآن مي فرمايد: (فاستقم كما امرت و من تاب معك ) اي پيامبر! تو و يارانت استقامت بورزيد، در كربلا بهترين جلوه هاي استقامت را در امام حسين و يارانش : مي بينيم .
قرآن به جاي نام بردن از افراد، ملاك ها و معيارها را بيان مي كند. مثلا مي فرمايد: مولاي شما كسي است كه در ركوع نمازش انگشتر خود را به فقير داد و در يك لحظه بين نماز و زكات را جمع كرد، و اين مردمند كه بايد جستجو كرده مصداق آيه را پيدا كنند، در كربلا امام حسين (ع) نفرمود: من با يزيد بيعت نمي كنم بلكه ، بلكه فرمود: (مثلي لايبايع مثله ) يعني خط ستيز حق ّ و باطل در طول تاريخ بوده ، هست و خواهد بود.
قرآن مي فرمايد: بدي هاي مردم را با خوبي جواب دهيد; (ويدرؤن بالحسنه السيئه) ، در كربلا حرّ راه را بر امام مي بندد، ولي امام حسين (ع) به تشنگان لشكر حر و حتّي به اسب هاي آنها آب مي دهد.
قرآن پيروي از خدا و اولياي الهي و وفاداري را سفارش مي كند، برخي ياران امام حسين (ع) كه جان خود را براي نماز ظهر عاشورا سپر كرده و تيرها را به جان خريدند هنگامي كه امام بعد از نماز و در لحظه آخر عمر آنان بالاي سرشان آمد آنها پرسيدند: آيا وفا كرديم ? گويا تا آن لحظه نسبت به وفاداري خود شك داشتند
.! قرآن در بسياري از آيات سفارش به توحيد مي كند، جمله اي كه امام حسين (ع) فرمود: ((لا معبود سواك )) بهترين جلوه ي اين آيات است .
قرآن به نهي از منكر و غيرت ديني و دفاع از حريم سفارش مي كند، در كربلا آخرين جمله امام حسين (ع) در گودي قتلگاه به لشكر يزيد اين بود كه به خيمه هاي من حمله نكنيد و ناموس مرا پاس داريد و اگر دين نداريد لا اقل در دنيا آزاد مرد باشيد.