حبابه از شیعیان سیدالشهداء علیه السلام بود مى گوید:
روزى نزد امام حسین (ع ) رفته و بعد از سلام و احوالپرسى به من فرمود: اى حبابه ! چرا به دیدن ما نمى آیى ؟
گفتم :
به خاطر ناراحتى و مرضى است که مبتلا شده ام .
وقتى حضرت از مریضى اش پرسید، حبابه صورتش را که به مرض برص مبتلا بود، نشان داد و در اینحال امام حسین علیه السلام اندکى از آب مبارک کامش را روى آن نهاد و دعایى فرمود و هماندم که آثار برص از چهره او محو شد و حضرت فرمود:
اى حبابه ! شکر خداى را به جاى آر؛ خداوند آن را از تو دور کرد.
حبابه به سجده شکر رفت و پس از برداشتن سر از سجده ، امام حسین علیه السلام فرمود:
اى حبابه ! ما و شیعیانمان بر فطرت الهى هستیم و دیگران از آن بدورند. (۱)
ایها الناس ! من جاد ساد و من بخل رذل . (۲)
اى مردم ! سیادت و بزرگى از آن اهل جود و بخشش و رذالت و پستى براى بخیلان است .
امام حسین علیه السلام
نویسنده: محمد حسین مهر آیین
پی نوشت:
۱-بحار الانوار ۴۴/۱۸۰.
۲-کشف الغمه ۲/۲۰۵.
منبع : کتاب جلوه عشق،قصه هاى زندگى امام حسین علیه السلام