در جنگ صفین ابو ایوب اعور، یکى از فرماندهان لشکر معاویه ، آب را به روى لشکر على علیه السلام بست ؛ از اینرو حضرت على علیه السلام عده اى از سواره نظام را براى گشودن راه آب فرستاد و لیکن همه ایشان با ناامیدى و شکست برگشتند؛ در اینحال امام حسین علیه السلام با کسب اجازه از امیر المؤ منین ، على علیه السلام ، با چند سوار به سوى میدان رفت و ابو ایوب و یارانش را شکست داد و خیمه اى آنجا زد و نزد پدر بزرگوارش ، امام على علیه السلام ، آمد و خبر پیروزى را به اطلاع حضرت رساند؛ در اینحال حضرت على علیه السلام گریه کرد و فرمود:
این اولین فتح و پیروزى به برکت حسین نصیب ما شد.
و اظهار داشت :
کشته شدن او را در کربلا با لب تشنه به یاد آوردم ؛ بگونه اى که اسب او گریزان و شیهه زنان مى گوید:
امان و امان ! از دست امتى که فرزند دختر پیامبر خود را کشتند. (۱)
ان لقتل الحسین حراره فى قلوب المؤ منین لاتبرد اءبدا . (۲)
بى گمان براى شهادت حسین علیه السلام سوز دلى جاودانه در دل مؤ منین وجود دارد.
رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم
نویسنده: محمد حسین مهر آیین
پی نوشت:
۱-بحار الانوار ۴۴/۲۶۶ و المنتحب للطریحى ۲/۳۰۰ و مقتل المقرم /۳۳۲.
۲-مستدرک الوسائل ۲/۲۱۷.
منبع : کتاب جلوه عشق،قصه هاى زندگى امام حسین علیه السلام