غم و شادى رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم )

روزى پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم از خانه بیرون آمد و در حال گذر از کنار منزل فاطمه علیها السلام ، صداى گریه حسین علیه السلام را شنید و داخل منزل رفت و به زهراء علیها السلام فرمود:
آیا نمى دانى که گریه او مرا آزار مى دهد. (۱)
و روزى دیگر، پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم به مجلس میهمانى مى رفت که در بین راه ، امام حسین علیه السلام را که در اوان کودکى بود، دید و پیش رفت و آغوش باز کرد و فرزند دلبندش را مى خنداند و در حالیکه حسین علیه السلام از این سو به آن سو مى گریخت ، رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم او را گرفت و یک دست زیر چانه و دست دیگر را پشت سر ریحانه خود، حسین علیه السلام گذارد و بوسید و فرمود:
حسین منى و اءنا من حسین احب الله من احب حسینا حسین سبط من الاسباط . (۲)
حسین از من و من از حسینم ؛ دوستدار حسین محبوب خداست ؛ حسین امتى از امت ها است .
من اءحسن ، اءحسن الله الیه و الله یحب المحسنین . (۳)
کسى که نیکى کند، خداوند به او نیکى مى نماید و نیکوکاران محبوب خداوند هستند.
امام حسین علیه السلام

نویسنده: محمد حسین مهر آیین