مشهور است که چون امیرالمؤمنین علیه السلام متوجه بصره شده در منزل انتظار جمع شدن لشگر را می کشید، عایشه در آن وقت نامه ای به حفصه نوشت که علی علیه السلام در فلان جا (ذی قار) فرود آمده است، ن هَ جرئت پیش آمدن را دارد و نه می تواند برگردد «إن تقَدمَّ نحُرِوإن تأخرّعقُ». چون نامه به حفصه رسید، زنان مغنیه را جمع کرد(بچه ها و زنان بنی تمیم و عدی را) دف و دائره به آنها داد که بزنند و سرود بخوانند: » ماَ الخبَر ما الخبَرَ، علَی کالاشق رَ بذی قار ،ٍ إن تقَدمّ نحُر وإ نِ تأخرّ عقُرِ؛ چه خبر چه خبر، علی در ذی قار است، مثل یک بچ هّ شتر، جلو بیاید کشته می شود و عقب برگردد پی می شود (پاهایش قطع می شود)». خبر به ام سلمة علیهاالسلام زوجه رسول خدا صلی الله علیه و آله رسید که نامه ای از عایشه به حفصة رسیده و او هم یک مشت زنها و بچه ها را جمع کرده و مشغول بدگویی نسبت به امیرالمؤمنین علیه السلام گشته و خوشحالی و شادی می کنند، ام سلمه علیهاالسلام گریه کرد و گفت لباس مرا بیاورید تا بروم جوابشان را بدهم. ام کلثوم دختر امیرالمؤمنین علیهماالسلام فرمود: من به جای تو می روم چون که من به این وظیفه آشناترم، لباس خود را پوشید به صورت ناشناسی با جمعی از کنیزان که خود را پوشیده و اطرافش را گرفته بودند، وارد مجلس آنها شد، همین که دید آنها مشغول بازیهای سفیهانه هستند، نقاب از چهره برداشت و خطاب به حفصه دختر عمر فرمود: اگر تو و عایشه، امروز به جنگ با پدرم برخاسته اید این کارتان سابقه دارد، پدران شما دو نفر همان کسانی هستند که قصد کشتن رسول خدا صلی الله علیه و آله را هم داشتند، ام اّ از جانب خداوند آیه ای نازل گشت: «و اَنِ تظَاهرَا علَیَه فانِ اللهّ هوُ موَلْیه و جَبِرْئِیل و صاَلحِ المْؤُمنِیِن»23 )) و خداوند شر شما را دفع کرد و رسول خدا صلی الله علیه و آله را یاری فرمود. حفصه خجل و شرمنده شد و در مقام عذرخواهی برآمد که این زنها از روی جهل چنین می کنند و فورا متفر قّ شدند. پی نوشت: 23. اگر شما بر علیه او همدست و پشتیبان شوید، همانا خدا مولای اوست و جبریل و صالح مؤمنین او را یاری می دهند. «تحریم، آیه 4»
منبع : سقای تشنگان کربلا