بخش اول از سلسله مقالات سیدالشهدا(ع) در جبين امام زمان(عج):
« امام بعد ، امروز كه اينجا نشسته‌ايد ، هر كس ملاحظه‌ي حال خود كند ،اگر مي‌بيني هيچ نگفته و نشنيده ، دلت گرفته است و گريه بر تو مستولي شده ، و چنين حالتي در خود ملاحظه كردي بشارت باد تو را كه علامت ايمان است » (1)
هر بار كه اين جملات حزن آور شيخ شوشتري را مي‌خوانم ، يادم مي آيد كه فرود آمدن اشك براي سيدالشهداء عليه السلام ، بهانه نمي‌خواهد و حاجتي به روضه و مصيبت خواني ندارد . همين كه نام حسين عليه السلام را مي‌شنوي ميان اين اسم و غربت تناظر برقرار مي‌كني ، و وقتي مفهوم غربت را فهم كرده باشي و تلخكامي آن را چشيده باشي ، ديگر تو ميماني و پلكهايي مرطوب ، تو ميماني و قطره‌هايي سرازير ...
هر دو غريب
زيارت ناحيه را كه مي‌شناسي ، زيارتي است كه شيخ مفيد در كتاب المزار از قول امام عصر عليه السلام نقل نموده . جملات جانگداز اين مصيبت نامه به آشكاري نشانت مي‌دهد كه رابطه و علاقه‌اي ناگسستني و محكم ازجهات مختلف ميان سيدالشهداء عليه السلام و واپسين فرزندش برقرار است .
امام عصر عليه السلام را « طريد الوحيد الغريب »(2) - طرد شده‌ي تنهاي غريب - خوانده‌اند . صاحب ما ناشناخته است ، كسي به عظمت و قدرش آگاه نيست ،كمتر كسي گاه و بيگاه دست به دامان او مي‌شود . ولايتش عصمتش و امامتش مورد تعرض تاريك فكران قرار مي‌گيرد .
امام عصر عليه السلام غربت زده است ،يادش از در و ديوار روزگار ما زدوده شده ، كسي سراغش را نمي‌جويد ،روزها و ساعت‌ها به غفلت از او مي‌گذرد و اندكند آنان كه به رضاي او اهميت مي‌دهند .
امام عصر عليه السلام از اهل و ديارش دور افتاده و ساكن تنهاي بيابان‌ها شده و اگر چه گاه در ميان ماست ، اما با ما نيست و تنهاست و حال ، اين غريب ، جد شهيدش را اينگونه مي‌خواند:
السلام علي غريب الغرباء
السلام علي شهيدالشهداء
السلام علي المظلوم بلاناصر (3)
سلام بر غريب غريبان ،
سلام بر شهيد شهيدان ،
سلام بر مظلوم بي‌ياور ،
او و پدر بزرگوارش هر دو تنهايند ، بي‌ياورند ،دور افتاده‌‌اند ، طرد شده‌اند و ... غريب !
هر دو يتيم نواز
اگر امام ،پدر شفيق باشد و انيس دم تنهايي ، اگر صاحب الزمان ما خوب را « اب رحيم »(4) - پدر مهربان - بخواند ، وقتي دستمان به او نرسد ، چه حسي از يتيمي و بي‌كسي به ما دست مي‌دهد ؟ چه دردي با دوري و بي‌خبري او به جانمان مي‌افتد ؟
امام حسن عسكري عليه السلام فرمودند :
اشد من يتم يتيم الذي انقطع عن أبيه يتم يتيم انقطع عن إمامزمانه و لايقدر علي الوصول إليه (5)
سخت‌تر از يتيمي كسي كه پدرش را از دست داده ، يتيمي است كه از امام زمانش دور افتاده و به او دسترسي ندارد .
آري ، اين يتيمي سخت‌تر و آزار دهنده‌تراست ، اين حس غريب بي‌پدر زيستن و بي پناه نفس كشيدن ، سوز بيشتري دارد ما يتيمان ، بهارمان را گم كرده‌ايم ،طراوتمان را گشته‌ايم و نيافته‌ايم ، از گرماي نوازشش محروم شده‌ايم و از گرد قافله‌اش وا مانده‌ايم . اين پدر مهرورز ما نياي بزرگوارش را اينگونه مي‌خواند :
كنت ربيع الأيتام و عصمه الأنام (6)
تو بهار يتيمان و پناهگاه مردمان بودي
امام عصر عليه السلام و اباعبدالله ، هر دو بر ما يتيمان مشفق و دلسوز و نگرانند ، و هر دو پناه بخش ما پناه جويانند، و هر دو آغوش عشق پدرانه‌شان به رويمان باز ! ...
هر دو كشتي نجات
كسي كه غرق گرفتاري شده و با تلاطم امواج زندگي دست به گريبان است ؛ كسي كه در گرداب اسير شده و ظلمات ، هيچ سوسويي به چشمش نمي‌رساند، چرا پنجه‌اش را از ميان هياهوي امواج بيرون نمي‌كند تا دستگيري به نجاتش بيايد ، امام حسين و امام عصر عليهما السلام هر دو را كشتي نجات بخش دانسته‌اند . و مگر در زيارت اين هر دو بزرگار نخوانده‌اي ؟
السلام عليك يا سفينه النجاه (7)
پی نوشتها :
(1) مواعظ ، شیخ شوشتری
(2) کمال الدین ، باب 34 ف ح 4.
(3) بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.
(4) دعای عبرات – ربیع الأنام.
(5) مستدرک الوسائل ، ج 17 ، ص317 تا 327.
(6) بحارالانوار ، ج 101 ، ص317.
(7) بحارالانوار ، ج 101 ، ص317.
منبع : سایت عاشورا