زائر حسين(ع)

در کتاب کامل الزياره و وسايل و کتاب تحفة الزّاير، مجلسي مرحوم روايت نموده است از معاوية بن عمَّار که گفت: روزي بخدمت مولاي خود امام جعفرصادق عليه السلام مشرَّف شدم، ديدم آن سرور مشغول نماز است چون فارغ شدند، شنيدم که مناجات مي کرد با پروردگار خود و عرض ‍ مي کرد:

اي خداوندي که مخصوص کرده اي آينده ما را به کرامت، و وعده داده اي ما را به شفاعت، و علوم رسالت را به ما داده اي و ما را وارث پيغمبران گردانيده اي و ختم کرده اي امتّان گذ شته را و علم گذشته و آينده را به ما داده اي و ما را مخصوص به وصيّت پيغمبر(ص) گردانيده اي و دلهاي مردم را مايل به ما گردانيده اي، بيامرز مرا و برادران مرا به زيارت کنندگان قبر ابي عبداللَّه حسين عليه السلام را که خرج کرده اند مالهاي خود را، و بيرون آورده اند از شهرها بدنهاي خود را، براي رغبت بر نيکي ما و اميد ثوابهاي تو در صله ما، و براي شاد گردانيدن پيغمبر(ص) تو، و اجابت نمودن ايشان امر ما را، و براي خشمي که بر دشمنان ما داخل کرده اند، و مقصود ايشان خوشنودي تو است، پس عوض ايشان را از جانب ما به خوشنودي بده، و حفظ کن ايشان را در شب و روز، و رفيق ايشان را در اهل و اولاد، ايشان را که در وطن خود گذاشته اند، و دفع کن از ايشان شرّ هر جبّار معاند را، و هر ضعيف و قوي از مخلوقات خود و از شرّ شياطين جنّ و انس را، و بده به ايشان زياده از آنچه از تو اميد دارند، اي خداوند ما چون دشمنان عيب و سرزنش کردند با ايشان به سبب بيرون آمدن ايشان به زيارت ما پس مانع ايشان نشد از عزم کردن و بيرون آمدن به زيارت ما، پس رحم کن آن رويهاي ايشان را که مي مالند بر قبر امام حسين عليه السلام و رحم کن بر آن ديده هاي ايشان که گريه و آب چشم آن را جاري کرده اند براي ترحّم بر ما، و رحم کن دلهاي ايشان را که سوخته و جزع کرده اند در مصيبت ما، و رحم کن آن صداهاي ايشان که بلند کرده اند در مصيبت ما، خداوندا آن خانه ها و بدنها را به تو مي سپارم تا سيراب گرداني از حوض ‍ کوثر و روز تشنگي ايشان.

و از اين قسمت مناجات و دعا بسيار کرد تا اينکه سر از سجده برداشت و عرض کردم: آن دعا که در حقّ زوّار و گريه کنندگان امام حسين عليه السلام از شما شنيدم، که مثل آن را در حقّ کسي که خدا را نمي شناسد مي کرديد، گمان دارم که آتش جهنّم هرگز بر او نرسد، آرزو کردم که خدايا کاش حجّ نکرده بودم و به زيارت امام حسين عليه السلام مشرّف ميشدم، آن حضرت فرمودند: چه مانع است تو را اي معاويه. ترک زيارت حسين عليه السلام نکن، عرض کردم فدايت شوم نمي دانستم که زيارت آن حضرت اينقدر فضيلت دارد، فرمود:

اي معاويه آنهايي که در آسمان از براي زيارت کننده حسين عليه السلام دعا ميکنند ترک نکن زيارت حسين عليه السلام را از ترس و خوف کسي، زيرا هرکس ترک کند زيارت او را آنقدر حسرت مي برد و آرزو مي کند که اي کاش ‍ آن قدر در نزد قبر آن حضرت مي ماندم که در آنجا مد فون مي شدم.

آيا دوست نداري که خدا تو را در ميان آن اشخاصي که دعا ميکند براي ايشان رسول خدا(ص) و علي عليه السلام و فاطمه (س) و باقي ائمّه معصومين عليه السلام ببيند؟ آيا نمي خواهي از کساني باشي که در قيامت مي آيند و هيچ گناه براي ايشان نمي باشد؟ آيا نمي خواهي از کساني باشي که حضرت رسول (ص) در قيامت با ايشان مصافحه ميکند؟[1] .

(آري رسول خدا (ص) مي فرمايد:

مَن مِسَّ جِلدي لَم تَمسَّ النّار. يعني هرکس بدن مرا لمس کند آتش جهنّم بر او نمي رسد پس معلوم است کسي که با رسول خدا(ص) مصافحه کند آتش دوزخ را البته نخواهد ديد.

اللّهمّ ارزقني زيارت الحسين بحقّ الحسين و جدّه و ابيه و امّه و اخيه و ذرّيته و بنيه عليه السلام.

خدايا روزي کن زيارت امام حسين عليه السلام را بر ما بحقّ امام حسين عليه السلام و جدّش رسول خدا (ص) و پدرش اميرالمؤمنين عليه السلام و مادرش فاطمه زهرا(س) و برادرش امام حسن عليه السلام واولادش عليه السلام.

پی نوشتها :

[1] کامل الزيارة - تحفة الزّائر.