بـــــــــــــاز می آید نوایی آشنا کربلا ای کربلا
می رسد بر گوش من بانگ درا کربلا ای کربلا
کاروان عشـــــــق در دشت بلا کربلا ای کربلا
*
بنگر آنســــــو زاده ی امّ البنین ماه رخشان زمین
غرق خون از تیرهای کفــر و کین باز آنسوتر ببین
دستهـــای عشــــق را از تن جدا کربلا ای کربلا
*
در محاق خون ببین رخسار ماه خیمه ها در اشک و آه
ضجّه ی لب تشنگـان بی پناه طفلکان بیگناه
عرشیان با ضجّه هاشان همنوا کربلا ای کربلا
*
کربلا از شبـــــــه پیغمبــــر بگو تالی حیدر بگو
زان یل بشکــــوه و نام آور بگو از علی اکبر بگو
چون پدر یاریگـــــــــــر دین خدا کربلا ای کربلا
*
نوجوانی مردتر از هر چه مرد جان او آمد به درد
از امـــامش یافت تا اذن نبرد حمله ای جانانه کرد
نعره زد: این است پور مجتبی کربلا ای کربلا
*
داستان عشق را از ســــر بگو از غمی دیگر بگو
شمّه ای از آن گــــــل پرپر بگو از علی اصغر بگو
از گلــــــــوی پاره از تیر جفــــا کربلا ای کربلا
***
عصر عاشــــورا سکوتی مرگبار لحظه هایش سوگوار
خسته و آشفته یــــــــــال و بیقرار ذوالجناح بی سوار
باز می گردد به ســــوی خیمه ها کربلا ای کربلا...
منبع : سعید سلیمان پور ارومی