دعاي حضرت امام سجاد (ع) براي پدر و مادر خويش(1)

1- (خداوندا! بر محمد، عبد و بنده و رسولت درود فرست و براهل بيت پاك او. و بهترين درودها و رحمت و بركات و سلام خويش را به ايشان اختصاص ده.
2- خداوندا! به پدر و مادرم كرامت و درود و رحمت از جانب خويش اختصاص ده، اي مهربان ترين مهربانان!
3- خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و دانستن آنچه درباره ايشان (پدر و مادر) بر من واجب و لازم است، را به من الهام كن و دانش همه آن كارهاي لازم را به تمامي برايم فراهم نما، آن گاه مرا به آنچه الهام كرده اي، به عمل كردن به آن ها وادار و نسبت به آنچه الهام كرده اي، به عمل كردن به ان ها وادار و نسبت به آنچه به من و بصيرت و اگاهي مي دهي، توفيق اقدام كردن عطا فرما، تا به كار بستن تمام آنچه به من تعليم داده اي از من فوت نشود و از خدمتي كه به من الهام كرده اي، اركان بدنم احساس سنگيني ننمايد.
4- خدايا بر محمد و آل او درود فرست، همان گونه كه ما را به ايشان شرافت بخشيده اي، و بر محمد و آل او درود فرست همان طور كه به سبب ايشان حقي از ما بر عهده مردم واجب فرموده اي.
5- خدايا! چنان كن كه از هيبت پدر و مادر همانند هيبت سلاطين مستبد هراسان باشم، و به هر دو چونان مادري مهربان نيكي كنم و طاعت و فرمان برداري از آنان و بر نيكي ام نسبت به ايشان را در نظرم از لذت خواب و در چشم خواب آلود شيرين تر و براي عطش سينه ام از شربت گوارا در كام شخص تشنه خنك تر گردان، تا ميل و خواسته ي ايشان را بر ميل و خواسته خويش مقدم بدارم و رضا و خشنودي آنان را بر رضا و خشنودي خويش ترجيح دهم، و نيكي ايشان را در حق خود هرچند اندك، زياد بينم و نيكي خويش در حق ايشان را هرچند بسيار اندك شمارم.
6- خدايا! صوت و صدايم را در برابر ايشان پايين آور و كلام و گفتارم را براي ايشان خوشايند فرما، و خلق و خوي مرا براي ايشان نرم نما و قلبم را بر ايشان مهربان و مرا نسبت به آن دو رفيق و شفيق كن.
7- خدايا! به خاطر پرورش من از آنان سپاسگزاري كن و به خاطر گرامي داشتن من به آنها پاداش ده و هر سختي كه در كودكي براي من تحمل كردند، در حق ايشان رعايت فرما.
8- خدايا! اگر از من اذيت و آزاري به ايشان رسيده يا از من كار ناپسندي مشاهده كرده اند يا از ناحيه من حقي از آنان نابود گشته، پس آن را مايه پاك شدن گناهان آن دو قرار ده و موجب علو درجات و افزوني حسنات ونيكي هاي آنها گردان؛ اي كسي كه سيئات و بدي ها را به چندين برابر به حسنات و نيكي ها تبديل مي كني!
9- خدايا! اگر در قول و سخن گفتن با من از حد بيرون رفته اند يا در فعل و عملي نسبت به من زياده روي كرده اند يا حقي از من ضايع نموده اند يا از كار واجب و لازمي در حق من تقصير و كوتاهي ورزيده اند، حق خود را ايشان بخشيدم و آن را بر آنان دو احساس كردم و از تو مي خواهم كه پيامد آن را از دوش ايشان برداري؛ چرا كه من نسبت به خود، ايشان را در كوتاهي حق مبهم نمي كنم و آنان را در نيكي ورزيدن در حق خويش سهل انگار نمي انگارم و از آنچه نسبت به من متولي انجام دادن آن گشته اند، اي پروردگار من! ناراحت نيستم.
10- چراكه رعايت حق آن دو بر من واجب و لازم تر است و احسان ان دو از قدمت و سابقه بيشتري برخوردار است و منت و نعمت ايشان بر من بيشتر از آن است كه از آنان به خاطر عدل تقاص كنم يا با ايشان مقابله به مثل نمايم.
11- اي خداي من! اگر چنين كنم پس چه مي شود آن مدت طولاني كه به تربيت من مشغول بوده اند؟ و چه مي شود رنج هاي زيادي كه در حفظ و حراست از من متحمل گشته اند؟ و چه مي شود آن همه تنگ گرفتن بر خويش تا زندگي مرا توسعه اي دهند؟
12- (هيهات) دور باد كه پدر و مادرم بتوانند حق خويش را از من به تمامي استيفا كنند و باز ستانند و من نمي توانم حقوقي را كه از آن ها بر عهده ام مي باشد، تدارك كنم و وظيفه خدمت گزاري به ايشان را به جاي آورم.
13- پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا ياري كن، اي بهترين كسي كه از او ياري خواسته مي شود! و مرا چنان مكن كه «در آن روز همه بي آن كه ظلمي بر آنها روا شود جزاي خويش را مي بينند» در دسته كساني قرار گيرم كه عاق و لعنت پدر و مادر پشت سر آنهاست.
14- خدايا! بر محمد و آل او و ذريه و نسل او درود فرست، و پدر و مادرم را به بهترين چيزي كه پدران و مادران مومنين را به آن اختصاص داده اي، اختصاص ده. اي مهربان ترين مهربانان!
15- خدايا! ياد آن دو را در پي نمازهايم و در هيچ وقت از اوقات شب و در هيچ ساعت از ساعات روزم از ذهنم مبر.
16- خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا به خاطر دعايي كه براي آن دو مي كنم، ببخش و آن دو را به سبب نيكي كردن به من بيامرز، آمرزيدني حتمي، و به سبب شفاعت من از آن دو از ايشان راضي شو، راضي شدني مسلم. و آن دو را با كرامت به منازل سلامت براسان.
17- خدايا! اگر آن دو را پيش از من بخشيده اي، پس آن دو را شفيع من قرار ده و اگر من پيش از آن دو بخشيده اي، پس مرا شفيع ايشان بگردان تا به سبب رافت و مهرباني تو در سراي كرامت و محل آمرزش و رحمت تو گرد هم آييم.
18- چرا كه تو صاحب فضل عظيم و نعمت ديرينه اي و تو مهربان ترين مهرباناني.

پي‌نوشت‌ها:
 

1. دعاي بيست و چهارم از كتاب صحيفه سجاديه.