علي‌محمّد شيرازي در موارد بسياري به وجود مهدي موعود (عجل الله تعالي فرجه الشريف) اعتراف کرده و خود را تنها واسطه ميان آن حضرت با مردم، يعني «باب» شناسانده است که در بخش نوشته هاي گوناگون به نمونه‌هايي از آن‌ها اشاره شد.
عباس افندي در نوشته‌هاي خود علي‌محمّد شيرازي را باب امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) معرفي مي‌کند: «آغاز گفتار نمود و مقام بابيّت اظهار و از کلمه بابيت مراد او چنان بود که من واسطه فيوضات از شخص بزرگواري هستم که هنوز در پس پرده عزتست و دارنده کمالات بي حصر و حد به اراده او متحرکم و به حبل ولايتش متمسک و در نخستين کتابي که در تفسير سورهء يوسف مرقوم نموده، در جميع مواضع آن خطاب‌هائي به آن شخص غايب که از او مستفيد و مستفيض بوده، نموده و استمداد در تمهيد مبادي خويش جسته و تمنّاي فداي جان در سبيل محبّتش نموده، از جمله اين عبارت است: يا بقيّة اللّه قد فديت بکلّي لک و رضيت السّبّ في سبيلک و ما تمنّيت الّا القتل في محبّتک و کفي باللّه العليّ معتصماً قديماً. و همچنين تأليفات کثيره در شرح و تفسير آيات قرانيّه و خطب و مناجات عربيّه نموده تشويق و تحريص بانتظار طلوع آن شخص کرده و اين کتب را صحائف الهاميّه و کلام فطري ناميده».(۱) و در گزارش اعتراف‌هاي علي‌محمّد شيرازي، از وجود مهدي موعود (عجل الله تعالي فرجه الشريف) و انتظار ظهور آن حضرت مي‌نويسد. بر اساس اعترافات موجود، علي‌محمّد شيرازي مهدي موجود و منجي موعود شيعيان نيست.
برخي نويسندگان بهائي بر آنند که تعابير «حجت بن الحسن» و «بقيه الله» موجود در اعترافات علي‌محمّد شيرازي را به حسين علي نوري برگردانده و بگويند مراد علي‌محمّد از اين تعابير شخص حسين علي نوري است: «حضرت باب در اوّلين کتاب که بزرگترين آثار آن حضرت به شمار است راجع به حضرت بهاءاللّه چنين فرمود : يا بقيّة اللّه قد فديتُ…». (۲) ولي اين تأويل و تحريفات باطل است، زيرا علي‌محمّد شيرازي که مدعي منسب الهي است، بايد به زبان قوم سخن بگويد و در زبان شيعيان، مراد از «حجت بن الحسن» و «بقيه الله» کسي جز فرزند امام حسن عسکري (عليه السلام) يعني دوازدهمين امام شيعيان نيست.
پانوشت :
--------------------------------------------------------------
۱. مقاله شخصي سياح، ص ۲
۲. مطالع الانوار، ص ۱۲.
منبع : bahaiat.net