از اصول معتقدات شيعه در بحث امامت عقيده ي به حضرت مهدي عليه السلام و قائم بودن او است؛ آنها معتقدند که نام مبارک او «محمد» کنيه اش ابوالقاسم، فرزند امام يازدهم حسن بن علي العسکري عليه السلام است که در سنه 255 هجري قمري روز نيمه شعبان هنگام طلوع فجر از نرگس خاتون عليهاالسلام در شهر سامرا متولد شد، و پس از فوت پدرش در سال 260 از نظرها ناپديد گشت، و غيبت صغري و سپس غيبت کبري به وجود آمد و فعلا در پشت پرده غيبت به سر مي برد .
برد تا وقتي که خدا اراده ي ظهورش را بفرمايد و آن موقعي است که دنيا را ظلم و جور فراگرفته، وقتي که او ظهور مي کند دنيا را پر از عدل و داد نمايد.
تمام فرق مسلمين و حتي در اکثر اديان (بلکه در تمام اديان آسماني) عقيده ي به وجود مصلح در آينده مطرح است و همگي در اين مطلب با شيعه توافق دارند که او مصلح است، و دنيا را که به فساد و تباهي کشيده شده به سوي اصلاح و پاکي مي کشاند و علايم ديگري نيز (به خصوص شيعيان) براي او و ظهورش ذکر کرده اند. [1] .
موضوع اعتقاد به حضرت مهدي و غيبت او آن چنان روشن است، و شيعه به آن خو گرفته که گويا در رأس اعتقادات قرار گرفته است، و هر کسي که تاکنون ادعاي آن را کرده، چون ادعاي او با آن علايمي که شيعه در مورد امام غايب قايل است تطبيق نکرده، مورد تکذيب شيعه قرار گرفته است.
در اين مسير افراد متعددي ادعاي مهدويت کردند و به سختي مورد طعن شيعه قرار گرفتند [2] يکي از آن ها ميرزا علي محمد باب بود، وي نخست ادعاي بابيت کرد و در موارد بسيار در کتاب احسن القصص و صحيفه عدليه (صفحه ي 27 و 40) و بيان (فارسي، صفحه ي 58) اقرار به وجود و حيات حضرت مهدي عليه السلام کرد، و او را دوازدهمين امام خواند، ولي ناگهان چنان که قبلا ذکر شد ادعا کرد که من همان قائم و مهدي هستم که در انتظار ظهورش هستيد.
حسينعلي در کتاب اشراقات، صفحه ي 164 گويد:
«نفسي از اهل تسنن و جماعت (غلام احمد قادياني در هندوستان) در جهتي از جهات ادعاي قائميت نموده الي حين قريب صد هزار نفر اطاعتش کردند و به خدمتش قيام نمودند، قائم حقيقي (سيد علي محمد باب) به نور الهي ايران قيام بر امر فرمود شهيدش نمودند و بر اطفاء نورش همت گماشتند.
حسينعلي بهاء با اين دست و پا زدن ها خواسته، ادعاي مبشر خود را درست کند و در نتيجه کار خودش درست از آب درآيد، ولي آيا با اين دست و پا زدن ها کار درست مي شود؟ ساده ترين علائم امام زمان (عج) اين است که وي اسمش محمد، کنيه اش ابوالقاسم، پدرش امام حسن عسکري، در سنه 255 هجري متولد شده که خود علي محمد باب به اين مطالب و دوره ي غيبت صغري و کبري و نواب چهارگانه ي او، قبلا (هنگام نوشتن احسن القصص و صحيفه ي عدليه) اقرار داشته است و حتي ميرزا جاني در نقطة الکاف در صفحه ي 85 به اين مطلب اشاره کرده و تصريح با تاريخ تولد حضرت مهدي به عدد اشاره کرده و تصريح به تاريخ تولد حضرت مهدي به عدد نور (که 256 هجرت به حساب ابجد مي شود) نموده آيا کدام يک از اين علائم با سيد علي محمد تطبيق مي کند؟!
وانگهي همه گفته اند پس از ظهور حضرت مهدي عليه السلام همه جا را عدالت فرامي گيرد، آيا پس از ظهور علي محمد همه جا را عدالت فراگرفت؟! تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل، مقايسه ي ساير علائم بر عهده ي خود خوانندگان.
------------------------------------------------------------------------
پی نوشتها :
[1] در اين باره به جلد 13 بحار و کتاب منتخب الاثر تأليف آيت الله العظمي لطف الله صافي مراجعه شود.
[2] چنان که در فصل ظهور مدعيان و خبر از مدعيان مهدويت ذکر شد.
منبع :
http://antibahayi.vcp.ir