آداب بیت الخلا و دستشویی رفتن - متن و ترجمه استاد انصاریان

چون خواستی به نماز رو کنی ولی به رفتن به بیت الخلاء نیازمندی، پس به آن ابتدا کن و آداب آن بسیار است و پاره‌ای از آن به طور اختصار این است که پای چپ را وقت وارد شدن پیش بگذاری و بگویی:

بِسْمِ اللّٰه وَبِاللّٰهِ أَعُوذُ بِاللّٰهِ مِنَ الرِّجْسِ النَّجِسِ الْخَبِيثِ الْمُخْبِثِ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ .

به نام خدا و به وسیله‌ی خدا، پناه می‌برم به خدا از پلید، ناپاک، آلوده، شیطان رانده شده.

چون لباس به یک‌سو قرار دادی

«بِسمِ اللهِ»

بگو و واجب در این حال بلکه در تمام حالات، پوشاندن عورت از بیننده‌ی محترم است و در این حال به طرف قبله و پشت به قبله نشستن حرام می‌باشد و مستحبّ است در حال قضای حاجت بگویی:

اللّٰهُمَّ أَطْعِمْنِي طَيِّباً فِي عافِيَةٍ، وَأَخْرِجْهُ مِنِّي خَبِيثاً فِي عافِيَةٍ .

خدایا در تندرستی کامل غذای پاک به من بخوران و در سلامت کامل، آن ناپاک را از من خارج کن.

و زمانی که بر آنچه از تو دفع شد نگاهت افتاد بگو:

اللّٰهُمَّ ارْزُقْنِي الْحَلالَ، وَجَنِّبْنِي الْحَرَامَ .

خدایا حلال روزى‌ام فرما و از حرام برکنارم دار.

چون خواستى از بول تطهیر کنى، اول استبراء مى‌نمایى، سپس دعاى رؤیت آب را مى‌خوانى:

الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي جَعَلَ الْماءَ طَهُوراً وَلَمْ يَجْعَلْهُ نَجِساً .

خدا را ستایش که آب را پاک‌کننده قرار داد و آن را ناپاک نگرداند

و در وقت طهارت از بول مى‌گویى:

اللّٰهُمَّ حَصِّنْ فَرْجِي وَأَعِفَّهُ وَاسْتُرْ عَوْرَتِي وَحَرِّمْنِي عَلَى النَّارِ .

خدایا عضو جنسی‌ام را از گناه نگاهدار و آن را از آثار گناه پاک کن و عورتم را بپوشان و آتش را بر من حرام کن.

و چون از جاى خود برخاستى، دست راست را بر شکم خود بکش و بگو:

الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أَماطَ عَنِّي الْأَذىٰ وَهَنَّأَنِي طَعامِي وَشَرابِي وَعافانِي مِنَ الْبَلْوىٰ .

خدا را ستایش که آزار را از من دور ساخت و خوراک و نوشیدنی‌ام را بر من گوارا نمود و از بلا به سلامتم داشت.

آنگاه با پیش انداختن پاى راست بر پاى چپ از آنجا بیرون آی و این دعا را بخوان:

الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي عَرَّفَنِي لَذَّتَهُ وَأَبْقَىٰ فِي جَسَدِي قُوَّتَهُ وَأَخْرَجَ عَنِّي أَذاهُ، يَا لَها نِعْمَةً، يَا لَها نِعْمَةً، يَا لَها نِعْمَةً، لَايَقْدِرُ الْقادِرُونَ قَدْرَهَا .

خدا را ستایش که لذّت غذا را به من شناساند و نیروی آن را در پیکرم باقی گذاشت و آزارش را از من بیرون کرد، وه که چه نعمتی، وه که چه نعمتی، سنجش‌گران توان سنجیدن آن را ندارند.