آداب بعد از دفن اموات - متن و ترجمه استاد انصاریان

چون بیرون آمدن از قبر را اراده کند از طرف پای میت بیرون آید، بعد قبر را پر کند و به‌اندازه چهار انگشت از زمین بلند کند و در قبر، غیر از خاک قبر نریزد و ابتدا کند در ریختن آب از جانب سر و آب را در چهار طرف قبر دور دهد تا بازگردد آنجایی که شروع کرده، اگر چیزی از آب اضافه آمده وسط قبر بریزد، پس وقتی که قبر را پوشانید، هرکسی که می‌خواهد دست خود را بر قبر بگذارد و انگشتان خود را بگشاید و در خاک قبر فرو ببرد.

و براى میّت دعا کند و بگوید:

اللّٰهُمَّ آنِسْ وَحْشَتَهُ، وَارْحَمْ غُرْبَتَهُ، وَأَسْكِنْ رَوْعَتَهُ، وَصِلْ وَحْدَتَهُ، وَأَسْكِنْ إِلَيْهِ مِنْ رَحْمَتِكَ رَحْمَةً يَسْتَغْنِي بِها عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِواكَ، وَاحْشُرْهُ مَعَ مَنْ كانَ يَتَوَلَّاهُ.

خدایا وحشتش را انس بخش و به غربتش رحم کن و هراسش را آرام نما و به تنهایی‌اش برس و از رحمتت به او آرامش ده، رحمتی که به آن از رحمت غیر از تو بی‌نیاز گردد و او را با هر که با او دوستی می‌کرده، محشور کن.

چون مردم از کنار قبر بازگشتند، کسی که به میّت سزاوارتر است، برگشتنش را به تأخیر اندازد و به او مهربانی کند و اگر مقام تقیه نباشد به صدای بلند بگوید:

يا فُلان بن فُلان

(اسم میّت و پدر او را ببرد)

اللّٰهُ رَبُّكَ، وَمُحَمَّدٌ نَبِيُّكَ، وَالْقُرْآنُ كِتابُكَ، وَالْكَعْبَةُ قِبْلَتُكَ، وَعَلِيٌّ إِمامُكَ وَ الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ،

(و نام ببرد ائمّه را یک‌یک)

أَئِمَّتُكَ، أَئِمَّةُ الْهُدَىٰ الْأَبْرَارُ.

ای فلانی پسر فلانی

(اسم میّت و پدر او را ببرد)

خدا پروردگار تو است و محمّد پیامبرت و قرآن کتابت و کعبه قبله‌ات و علی امام تو است و حسن و حسین امامان تو هستند

(و نام ببرد ائمّه را یک‌یک)

امامان هدایتگر نیکوکار.